Deze woning, ontworpen door Nu architectuuratelier, heeft een architectuur die aansluit bij de naburige traditionele woningen, maar ze blinkt uit in vormgeving en energiezuinigheid. Het is een passiefwoning, een staalskeletbouw met een schil van isolerende sandwichpanelen, ook vaak gebruikt bij industriële panden.

De opstaande wanden en het dak zijn bekleed met zachte grijze vezelcementleien. Zo krijg je een sterke vormelijkheid, als het ware een grijze wikkel die aan de noordkant quasi volledig gesloten is en die zich naar oost- en zuidkant open plooit. De grote raampartijen met driedubbele beglazing laten daar het natuurlijke zonlicht binnen en zorgen voor de opwarming van het huis. De groene deuren en raamvlakken maken de compositie af.

Ook de interne organisatie is fijn. Rond een metalen trap zijn, op verschillende niveaus, de leefruimtes gerangschikt, gaande van publieke leefruimtes als eet-, zit-, werkruimte naar meer intieme ruimtes als bad- en slaapkamers. Voor verwarming en verkoeling zou je in een passiefhuis niet meer dan 15 kWh per m2 gebruiken, vergelijk het met het verwarmen van je woning met een haardroger. Koudebruggen worden vermeden en het gebouw wordt luchtdicht gemaakt, geen spleten of kieren. Dat vereist natuurlijk een aangepast ventilatiesysteem om een gezond, leefbaar gebouw te behouden.

En toch, stelt de nieuwe Vlaamse bouwmeester Leo Van Broeck, is de ecologische voetafdruk van zo’n alleenstaande passiefwoning in een verkaveling groter dan die van een gerestaureerde 19e eeuwse rijwoning in de stad. Stof tot nadenken. • tdw