Gruwez en Van Cauwenberghe vormen de artistieke kern van Voetvolk dat dansvoorstellingen maakt van internationaal niveau. Denk maar aan Nomadics, Into The Open, of Lisbeth Gruwez dances Bob Dylan. Voor een jonger publiek hadden ze nog niet gewerkt, maar daar brengt het uitbundige Wasco! verandering in. De ondertitel Wasco’ing on? drukt uit wat voor een onnavolgbare voorstelling het moest worden. Voetvolk gaat all-in met een bont gelegenheidsgezelschap van zes- tot twaalfjarigen én met de vetkrijtjes die in de kindermond wasco worden genoemd. Het resultaat belandt in dikke spatten op een metersbreed canvas. In de geest van abstracte action painters zoals de Amerikaan Jackson Pollock, die zelf ook schilderde op jazzmuziek.

Wat een goed idee om iets met het jonge volk te doen.

Van Cauwenberghe: ‘De vraag kwam van hetpaleis. Voor ons was dit een kans om iets te doen wat we nog nooit hadden gedaan. Al was in Lisbeth haar hoofd al iets aan het kiemen.’

Gruwez: ‘Ik had al langer het idee van een voorstelling waarin tekenen en schilderen een rol zou spelen. Maar bij volwassenen kreeg ik dat niet verkocht. Met kinderen wist ik meteen wat we moesten doen.’

Het idee om te tekenen was er al. Hoe kwam je bij jazz?

Gruwez: ‘De muziekkeuze was belangrijk. Eerst dachten we aan samples van funk en soul om de kinderen wat te sturen. Uiteindelijk was het Maarten die met free jazz kwam. Ik weet nog dat we in de auto naar Impressions van John Coltrane luisterden en de noten, kleuren en lijnen voor ons zagen. Hoe meer de kinderen naar jazz luisterden, hoe liever ze het hoorden. Omdat de muziek klinkt zoals zij zich voelen. Een kind kan eerst blij zijn en dan ineens boos. Of pijnlijk vallen maar direct terug rechtstaan en hard weglopen. Ze vonden die rollercoaster van wilde noten geweldig. We hebben hen uitgelegd wie Pollock en de andere schilders van toen waren. Mooie link.’

Van Cauwenberghe: ‘In het begin waren er ook bij hetpaleis twijfels over die jazz. Zou dat niet te moeilijk zijn? Maar tijdens de schoolvoorstellingen stond de zaal op zijn kop. De kinderen sprongen op om te dansen en te headbangen. (Droog) De enige vervelende mensen in de zaal waren meestal leraren die zeiden dat ze stil moesten zijn. Nu we de voorstelling hernemen en de spanning van het lange repetitieproces achter ons ligt, kunnen we ook specifieker naar de sax of de drum luisteren. Na honderd keer luisteren, ontdek je nog altijd iets nieuw.’

Vrijheid is belangrijk, maar het is een dansvoorstelling. Hoe bewaar je de balans?

Gruwez: ‘Het verloop van de voorstelling is voor een kind gemakkelijk te bevatten. Eerst maken we een schets, dan kleuren we die in, en daarna dansen we en maken we dat schilderij af. Dat is de structuur. Ze kennen bewegingskwaliteiten zoals flowing, staccato’s, chaos, stillness, slow motion. En we werken met kleurenzones. Maar de kinderen zitten niet vast in een choreografie. Ze volgen alleen de muziek. Het is mooi hoe ze samenwerken, voor elkaar zorgen en dingen oplossen. Ze vormen een minimaatschappij.’

Van Cauwenberghe: ‘We hebben veel goede recensies gehad, maar de aandacht gaat naar het spetterende feest, terwijl dit stuk toont wie wij als mens zouden willen zijn en wat vrijheid is. De muziek en de action painting verwijzen naar de vrijheid van kunstenaars, van de mens en van onze kinderen. In de meer dan 25 jaar hetpaleis was dit de allereerste keer dat er geen volwassene op het podium stond. De volledige verantwoordelijkheid ligt bij de kinderen. Er staat niemand naast om iets recht te trekken.’

ZA – 16 NOV – 15.00
Wasco! (6-99j)
Gruwez & Van Cauwenberghe
Dilbeek, CC Westrand, 02 466 20 30