Theatermaker Inne Goris vroeg aan twaalf jonge meisjes hoe zij tegen de liefde aankijken.

De intieme, muzikale filminstallatie Ophelia van theatermaker Inne Goris is een coproductie van LOD muziektheater, jeugdtheater hetpaleis en Opera Ballet Vlaanderen en is bestemd voor iedereen van boven de acht. De voorstelling gaat op zoek naar verhalen over liefde bij twaalf jonge meisjes, die niet van plan zijn gek te worden van liefdesverdriet.

Veerkracht

‘Iedereen kent liefde’, weet Goris. ‘Ook als je zelf nog niet verliefd bent geweest, heb je er door films of boeken wel ideeën of fantasieën over. Ik vond Ophelia een mooie figuur om als uitgangspunt te nemen voor een voorstelling over liefde. Ik vroeg me af of we haar een hedendaagse stem konden geven. De jongste van de meisjes is acht, de oudste tweeëntwintig. Je krijgt van hen een mengeling te horen van hun eigen denkbeelden en van dingen die ze hebben meegenomen uit het verhaal van Ophelia. Wie is zij? Wie zijn wij? Zijn er parallellen?’

Ophelia is natuurlijk een tragische figuur. Goris gebruikte ook het schilderij dat John Everett Millais in de 19e eeuw van Ophelia maakte als inspiratiebron: een iconisch, maar ook een heel romantisch, bitterzoet beeld van Ophelia in het water, omringd door bloemen. ‘Dat pijn bij de liefde hoort, daar waren we het over eens. Er zit een zekere donkerte of zwaarte in onze voorstelling. Bij het ene meisje gaat het over de pijn van het afscheid nemen. Bij een andere is het wachten op een jongen die maar niet komt. Hun verdriet is leesbaar en aanwezig. Maar al vrij snel waren we het erover eens dat wat Ophelia doet – of overkomt, want je kan discussiëren of haar dood een keuze is of iets waar ze zich na haar val in het water niet tegen verzet – iets was dat we niet wilden. Je kunt ook terug rechtstaan, ook al heb je veel pijn. Er is dus plaats voor lichtheid. Het gaat in onze verhalen evengoed over verliefdheid of over de eerste kus, en hoe spannend dat is.’

Anders kijken

Een theatervoorstelling is Ophelia niet. Het publiek, beperkt tot maximum tachtig mensen, zit in een cirkel rond een verticaal scherm van meer dan vier meter hoog. Heel dicht op de huid van de gefilmde meisjes, waardoor het een vrij intieme visuele en auditieve ervaring wordt. Koen Broos zorgde voor de beelden, componist Thomas Smetryns voor de muziek waar Dounia Mahammed een poëtisch libretto bij schreef.

Wat merkte Goris op tijdens de gesprekken met de jongere generaties? ‘Sommige zaken verschuiven, andere blijven hardnekkig overeind. Voor hen is het bijvoorbeeld een evidentie dat je als meisje verliefd kan worden op een jongen of een meisje. Maar toen het in onze gesprekken ging over wie een etentje betaalt, was het toch vaak de jongen. Ze weten ook meer dan wij vroeger op die leeftijd. Ze kijken anders naar de dingen. In verband met Ophelia valt vaak het woord fragiel en kwetsbaar. Eén van de meisjes merkte op dat fragiel en kwetsbaar dikwijls als iets negatief gezien worden, terwijl je het ook net heel sterk kan vinden dat je laat zien dat iets je pijn heeft gedaan in plaats van het te verstoppen.'

11 EN 12 DEC · VERSCHILLENDE UREN
Ophelia (+8j)
LOD Muziektheater, hetpaleis & Opera Ballet Vlaanderen
Dilbeek, CC Westrand, 02 466 20 30