Catherine Dierckens verwelkomt in haar les Afrikaanse dans in Dilbeek zowel deelnemers die al jaren met de discipline vertrouwd zijn als nieuwelingen. ‘Iedereen danst op zijn eigen niveau: een gevorderde danser is doorgaans uitbundiger, een beginner doet het wat kalmer aan, maar iedereen kan meedoen.’

Een van de dansers verzekert me: ‘Het is hier heel leuk. We heb­ ben een groep met een geweldige sfeer.’ En dat blijkt te kloppen: ik heb zelden zo vaak gelachen tijdens het sporten. Nuance: ik heb nog nooit zo vaak gelachen terwijl ik me intussen tóch 100% bleef inzetten.

O NEE, DEO!

We beginnen met een opwarming. ‘Klaar?’, roept percussionist Geert Van Impe. Daar gaan we. Armen, benen, heupen, schouders: stuk voor stuk worden ze wakker op het ritme van de muziek. Rustige en heftigere bewe­gingen wisselen elkaar af. Wat buikspier­ oefeningen horen er ook bij: ‘Op vraag van de dansers’, zegt Dierckens.

Stilaan komt er meer en meer dans en meer en meer Afrika in. We dansen in een kring, we bewegen in rijen door de zaal, we wiegen, draaien, schudden, hoppen en springen. En altijd is er die heerlijke, opzwepende per­cussie. Vanaf minuut één heb ik het gevoel dat ik aan het dansen ben. Niet zomaar een beetje, nee echt. Armen en benen vliegen door de lucht. Er blijft geen spier werkloos en ik ben tot het uiterste geconcentreerd op wat ik doe. Er is maar één gedachte die me heel even afleidt: ‘Deo! Ik had deo moeten mee­ brengen!’ Ik zweet als in een nietsontziende aerobicsklas, maar ik amuseer me alsof ik op een feestje was.

RITME EN ENERGIE

‘Hoewel ik zelf in Congo ben opgegroeid, zijn mijn lessen vooral beïnvloed door de West­-Afrikaanse dans’, legt Dierckens uit. ‘Die bewe­gingen en muziek liggen me het best.’ Als ik haar vraag wat zij – met haar meer dan 20 jaar ervaring in het genre – het grootste voordeel van Afrikaanse dans vindt, antwoordt ze zon­der aarzeling: ‘De energie die je ervan krijgt! En natuurlijk de livemuziek. Wat die oproept, kan een cd’tje nooit evenaren.’

Na afloop van de les kan ik het alleen maar beamen. Ik heb nog meer dan bij de vorige sporten gevoeld welke spier­ groepen er nu toch echt wat vast beginnen te zitten in mijn lijf en ik heb ze stuk voor stuk weer losgegooid. Het aanmoedigende ritme van de livepercussie is een ontegensprekelijke troef. Je hoort de muziek niet alleen, je ziet de muzikan­ten ook constant aan het werk. Zij spelen, jij rea­geert. Jij danst, zij vatten de energie van de zaal en pikken daar dan weer op in. Onbetaalbaar.

DE BESTE REMEDIE

We gaan voort met een choreografie waarop de dansers al een tijdje oefenen en waar ze telkens nieuwe bewegingen aan vast breien. ‘Hèhè!’, roept iemand. ‘We kunnen niet meer, hoor.’ Maar aan de inzet is dat niet te merken. De goesting om te dansen zindert onverander­ lijk door de zaal.

Het slot van de les bestaat uit een stevige stretching. ‘De beste remedie tegen spierpijn’, verzekert Dierckens me. In september begint een nieuwe jaarreeks, georganiseerd door CC Westrand. ‘Jammer’, denk ik, ‘dat er altijd zoveel file staat tussen mijn woonplaats en Dilbeek.’ Aan deze sport zou ik gerust kunnen wennen.
 

Cursus Afrikaanse dans - CC Westrand

tip van de expert: kies iets wat je leuk vindt
Bewegen mag geen straf zijn. Kies daarom geen beweegvorm waar je echt niet van houdt, want die geef je toch op na een tijd. Jouw beweegactiviteit moet bij jou en je lichaam passen. Heb je bijvoorbeeld last van overgewicht en wil je er iets aan doen? Kies dan niet meteen voor lopen als dat te zwaar voor je is, maar begin laagdrempelig, bijvoorbeeld met wandelen.
An Bogaerts, PortaAL (Poort naar een Actieve Levensstij), KU Leuven