Nieuwsgierig? Trek je stapschoenen aan en stap deze acht en halve kilometer af. Het parkoers toont een verscheiden landschap. Heel wat wandelaars die ik de voorbije jaren ontmoette, zeggen versteld te staan van de mooie, lokale natuur en de weidse vergezichten aldaar. Vertrekken en aankomen doe je aan de geschiedenisrijke kerk van Onze-Lieve-Vrouw-ter-Noodt in het centrum van Merchtem. Persoonlijk vind ik het parkoers in uurwijzerzin het mooist, maar de wandeling is bedoeld om in tegenwijzerzin af te leggen. Op het internet vind je vast het volledige parkoers terug, zodat je de richting makkelijk zelf kan kiezen.

POELEN

De snelle afwisseling tussen landbouw en natuur vanaf Breestraten tot de Wolvertemsesteenweg laat dan wel het mooie Blakebergen en de Meuzegemsehoek links liggen, omdat ze deel uitmaken van Meise, de vallei van de Lindebeek mag er zeker zijn. Het is één van de properste beken van de gemeente en bevat ongetwijfeld ook zowat het dichtste poelennetwerk van het grondgebied. Wijlen schepen Kris De Pauw heeft het netwerk opgestart. Deze vallei genoot zijn voorkeur om er veel poelen aan te leggen. Vandaag bevatten ze stuk voor stuk hoge aantallen amfibieën, met twee soorten kikkers, de gewone pad en drie soorten salamanders. Rond deze tijd van het jaar vliegt het er vol waterjuffers en libellen. Een ware lust voor het oog, want de poelen liggen veelal langs bloemenrijke bermen en graslanden. Heggenmussen, winterkoningen, witte en grote gele kwikstaarten, een torenvalk en nogal wat kraaiachtigen vertegenwoordigen de vele vogels die hier hun kost bijeenscharrelen. Voor de meest geduldige mensen is een flitsende ontmoeting met een ijsvogel weggelegd, maar je moet bijzonder goede papieren hebben om deze blauwe schicht te zien passeren.

ONVERWACHT

Het zwaar verbouwde Verbrand Hof annex vijver en het dito Hof te Klei zijn stevige bakens in het landschap en ademen een indrukwekkende brok geschiedenis uit. Het eerste ligt aan de historische Hunsberg, een straatnaam die ettelijke eeuwen teruggaat. Net over de Wolvertemsesteenweg ligt de feitelijke Hunsberg in de bospartij, grenzend aan de Kleistraat. Ondanks vele speculaties, de ene al straffer dan de andere, blijkt het te gaan om de motte van een oud kasteel van de Heren van Brabant, maar echt zeker is dat niet. Ik bracht er een deel van mijn jeugd door, en toen dachten we, of werd ons gezegd, dat het een restant was van de Hunnen die de streek leegplunderden en hier hun doden begroeven. Vele jaren later kwamen we tot het besef dat we een mythe rijker en een illusie armer waren.

Het traject tussen de drukke Wolvertemsesteenweg en al even drukke Brusselsesteenweg is heel mooi. Het biedt een onverwachte inkijk in het naar het centrum afhellende reliëf. De al bij al nog relatief kleine bosrestantjes en de overvloedig aanwezige elementen van een heel kleinschalig landschap zijn nog prominent aanwezig. De hagen en heggen rond de malse graas- en hooiweiden en de afwisseling met de akkers en kleine wegeltjes zijn een uitstekend leefgebied voor de steenuil. Die nachtroofvogel is ook overdag actief en heeft hier het hoogste aantal broedparen van de wijde omgeving. Hun kenmerkend geluid – we doen hier geen poging om het na te bootsen – kan je niet missen.

BANMOLEN

De nauwste band heb ik met het laatste deel van de wandeling. Aan de banmolen, nu eetcafé De Passerel, en de kerkvijver er recht tegenover, heb ik goede herinneringen aan de vele gesprekken met Kris De Pauw. Daar wisselden we van gedachten over het groenbeheer van de beide locaties. De boomgaard achter de molen is nog steeds redelijk uniek wegens erg mooi bewaard en gerestaureerd. Met deze wandeling kun je er meer dan een glimp van opvangen. De kerkvijver is afgesloten voor bezoekers, maar vanaf de straat en het openbare wandelpad heb je toch een representatief zicht op deze unieke hotspot van biodiversiteit in het centrum van de gemeente, grenzend aan de immense kerk. Telkens wanneer ik hier passeer, word ik teruggegooid in de tijd waarin we de natuur aan den lijve konden beleven.