Hoewel het kasteel niet permanent toegankelijk is, bestaan er toch wat mogelijkheden om eens binnen te gluren in deze oude glorie. Dat kan bijvoorbeeld als je de toeristische dienst of de cultuurdienst van de gemeente bezoekt, want zij houden er kantoor. Misschien is het nog een beter idee om naar een van de tentoonstellingen te gaan. Dan kom je zeker in verschillende ruimten die anders afgesloten blijven.

HET KASTEEL

Het kasteel van Coloma is zonder meer een historische waterburcht, die oorspronkelijk dateert uit de jaren 1515, maar die verschil- lende keren zwaar werd verbouwd en aangepast. In die eerste periode diende het kasteel als zetel van de heerlijkheid Leeuw, dat rond 1640 een opwaardering kreeg tot baronie. Het huidige uitzicht dateert grotendeels uit de 19e eeuw, toen de familie Roose ingrijpende aanpassingen doorvoerde. Tot redelijk recent waren er nog aanpassingswerken, de laatste dateren van een twintigtal jaar geleden. Het kasteel werd een hele tijd aan zijn lot overgelaten, tot wanneer de gemeente het opkocht en het verfraaide tot wat het vandaag is.

Hoe dan ook gaat het om een historisch gebouw waar je bij gelegenheid eens moet binnenspringen. Dat kan bijvoorbeeld tijdens de expo van 18 tot 27 november (10 tot 17 uur), waarbij werken worden tentoongesteld van jong gemeentelijk talent, zoals dat heet. Latere tentoonstellingsdata kun je raadplegen op www.colomaspl.be, al verschijnen ze daarop slechts maand per maand.

HET PARK

De glorie van de wereldberoemde én grootste Europese rozentuin, die dit jaar zijn twintigste verjaardag vierde, is in deze periode van het jaar uiteraard geen item. Dit deel van het park is afgesloten tijdens de winterperiode. Dat belet niet dat je deze site toch met een winters bezoek kunt vereren, want ook het park en de boomgaarden zijn de moeite.

Op een totale oppervlakte van vijftien hectare heb je een uitstekend wandeldomein met een eind jaren 1980 aangeplante boomgaard vol vruchten van bomen die je nergens meer terugvindt. De vele oude rassen die hier bij elkaar staan vormen een waar fruitboomarboretum dat je redelijk uniek kunt noemen. Een bijzondere troef zijn de klimrozen die tot in de toppen van de bomen groeien. Het is een ingeving van het Agentschap voor Natuur en Bos dat indertijd deze fruitcollectie aanlegde. Daarmee gaven ze dit geheel een haast folkloristisch tintje, kwestie van fruitdieven efficiënt af te schrikken. Nu vormen deze rozen en bomen een uniek leefgebied voor vele insecten en vogels die perfect in deze leefgemeenschap gedijen. En wie weet, dienen ze als inspiratie voor iemand die ook wat fruitbomen wil plan- ten en de vruchten toch maar liefst zelf opeet.

De voormalige oranjerie van het kasteel werd een tijdje ingericht als rozenmuseum; dat is nu niet meer het geval. Het museum is tegenwoordig nog slechts op afspraak te bezichtigen. Het oude koetshuis is wel toegankelijk. Het is een gezellige taverne met de toepasselijke naam De Koetsier, waar je wat koud of warm kunt bijtanken naargelang het weer en de goesting. Beide gebouwen dateren uit de 18e eeuw en zijn keurig hersteld.

DE BUURT

Je vindt het hier allemaal op een kluitje bij elkaar en, behalve voor de inwoners van Sint-Pieters-Leeuw, behoort deze culturele en historische rijkdom toch tot het wat onbekende Vlaamse patrimonium. Misschien is het moment gekomen om daar minstens voor jezelf verandering in te brengen? De kans dat je ‘s zaterdags op een fotosessie van trouwers loopt, is niet ondenkbeeldig; het is mij al verschillende keren overkomen.

Mocht je wat langer dan een paar uur in de buurt willen blijven, dan is de Zuunvallei een aanrader. Dit kleinschalige landschap is deels een officieel natuurgebied met een mooie variatie aan soorten en leefgebieden. De Beisberg-Zuunvalleiwandeling van bijna acht kilometer is een aanrader. Denk eraan dat een winterse wandeling het grote voordeel heeft dat je ver kan zien. Daardoor valt het enigszins reliëfrijke landschap waar de beekvallei is ingebed des te meer op.