Open ruimte
met een doorkijk
Aan de ene kant wordt de open ruimte tussen beide steden steeds schaarser. Aan de andere kant heb je de typische kenmerken van dit gebied die het zo aantrekkelijk maken voor de zachte recreant. Een winterse namiddag is een ideale gelegenheid om hier op verkenning te gaan. Als je er in het weekend op uittrekt, is de kans klein dat je je parkoers alleen aflegt. Niet voor niets rijden hier vele mountainbikers rond en kruisen nogal wat joggers en lopers je pad. Dat heeft te maken met het lekker glooiende reliëf dat niet al te zwaar is en dus binnen het bereik van velen, maar dan ook weer ver van vlak is zodat er altijd een uitdaging aan vasthangt.
MOORSELBOS
Misschien liggen de strafste (korte) hellingen wel in de (verharde) wegen van het Moorselbos, waar de vele riante huizen jammer genoeg een smet zijn op het natuurlijke patrimonium. Het begint nochtans schitterend als je van de Tervuursesteenweg (N3) een haakse bocht naar rechts neemt om de Bosdelle in te draaien. Aan pittoreske beelden geen gebrek in de eerste paar honderd meter.
Jammer genoeg slaat de bebouwing het idyllische plaatje snel aan diggelen, maar de attente wandelaar ziet heel wat Vlaamse landschapskenmerken opdoemen. Mooie bospercelen te midden van een ruime verkaveling, of is het andersom?, zijn zo typisch voor ons gewest dat je het toch nog eens moet zien aan de rand van dit overal door mensen beroerd landschap. De hele zone tussen de E40 en de Tervuursesteenweg is grotendeels een landbouwgebied waar nijvere boeren het landschap blijven boetseren. Besef trouwens dat over de N3, en parallel ermee, de mooie Voerrivier ligt die hier vroeger al eens aan bod kwam.
VOERVALLEI
De variatie in de Voervallei – we bevinden ons op de noordflank ervan – is groot, de ruime beelden reiken ver, de afwisseling van kleuren en vormen maken als het ware deel uit van een realistisch schilderij dat aangeeft hoe en waar de mensen hier leven. De situering van het Hogenbos en het Moorselbos, beide niet toegankelijk, in het landschap is op weinig plaatsen zo duidelijk als hier. Het ene, relatief ongeschonden, plakt als het ware tegen de autosnelweg. Het andere, zwaar verkaveld, tegen de dorpskern van Moorsel. Hun situatie is enigszins representatief voor bossen van die omvang in Vlaanderen en zijn er een goede illustratie van.
De kasseistrook van de Coigesteenweg is het parkoers van de Ronde van Vlaanderen waardig. De nabijgelegen Diepestraat is een geliefkoosde weg voor wielrenners en mountainbikers en de verbindingszone tot de voormalige renbaan van Sterrebeek. Voor het Hof ter Meeren, momenteel in restauratie, kan je later beslist nog eens terugkeren.
HOGENBOS
Het lijkt ons interessant om naar hier af te zakken als het sneeuwt of als er al een dik tapijt ligt. Dat maakt het totaalbeeld nog sterker en het stappen iets moeilijker. Het mag allemaal wat moeite kosten zodat je het traject letterlijk aan den lijve ondervindt.
Vergeet bovendien de zone aan de overkant van de autosnelweg niet, want vroeger vormde het een immens aaneengesloten geheel met het beschreven gebied dat door de autosnelweg letterlijk doormidden is gesneden. Maar ook die noordkant van de grote verkeersader is de moeite waard. Je vindt er nog wat meer verticale landschaps- structuren in de vorm van bosjes, hagen en bomenrijen. Laat het een reden zijn om het te verkennen, al of niet in combinatie met het deel ten zuiden van de E40.
Over die E40 gesproken: de hierboven besproken zone ligt pal achter het hoge bermtraject waar de maretakken in de populieren hangen. Die kun je vanuit de auto onmogelijk missen. De parking van Everberg ligt ter hoogte van het Hogenbos dat zich aan de rand van de betrokken zone bevindt, maar jammer genoeg niet openbaar toegankelijk is.
Topografische kaart: NGI 32/1-2 (schaal 1:20.000)
