16 februari 2015. Op Facebook ontstaat een nieuwe openbare groep: Wij willen het Hooghuis terug met Lutti achter de bar! Binnen 6 maanden gaat Ludwig Joseph – een van de vorige uitbaters van het vandaag gesloten Hooghuis – immers met prepensioen. ‘Bij 500 likes gaat hij ervoor!’, stelt een vriend. Wat heen en weer gezever als ‘Ik zoek personeel dat zichzelf betaalt’ volgt. Een suggestie tot geld inzamelen via crowdfunding wordt gelanceerd. Maar verder gaat het niet. Tot iemand op 23 maart post: ‘Het HoogHuis gaat terug open in mei 2015.’ Hum? Yeah right.

De situatie van het café ging in Wemmel al vaak over de tongen. Nu en dan duikt een bericht over een mogelijke heropening op. Nooit concreet. Altijd van horen zeggen. Maar dat het (eet)café ook met gesloten deuren blijft leven, is duidelijk. In het HoogHuis vond je jong en oud. Het verenigde Wemmelaars en aangespoelde zielen; iedereen die zin had in een ongedwongen sociale babbel of die zijn krant op het gemak wou lezen, had er zijn plek.

En dat zegt iemand wiens roots in het Pajottenland liggen, en die de geschiedenis van het HoogHuis niet mee heeft gekleurd. Maar toch. Het HoogHuis bracht vuur in het centrum. Het HoogHuis boeide. Maar de klanten… die blijven voorlopig voor een gesloten deur... wachten.

Vandaag is het 2 april. Meer nieuws zou ‘een week na 23 maart’ volgen. En jawel, 1 april is intussen voorbij. De aprilgrap is er dus aan voor de moeite. Dan toch maar uitkijken naar mei?  Voor mij een rode wijn graag.