In Nuggets zie je een wat zonderlinge man worstelen met allerhande halfbakken bouwmateriaal in een wereld die aan flarden ligt. Geen logisch denkend mens zou hier nog iets mee kunnen construeren, maar hij probeert gefocust te blijven en tussen afval en puin een ordelijke omgeving te scheppen.

‘De voorstelling gaat over de oneindige drang van de mens om te structureren en dingen opnieuw vorm te geven, zelfs al is alles stuk’, legt Storms uit. Na Brother Blue is Nuggets de tweede solo van de naar Gent verkaste Bruggeling. Het publiek beseft vanaf de eerste scène dat de man op het podium nooit in zijn opzet zal slagen, maar toch laat het zich gewillig meevoeren op zijn trip. ‘Als toeschouwer is het inderdaad meteen duidelijk: met de restanten van wat ooit is geweest, valt niks meer op te bouwen. Maar een mens kan ook heel goed negeren dat er geen hoop meer is om toch maar niet te moeten opgeven en voort te doen. Hoe triest ook, in die werkkracht zit veel schoonheid.’

Je hoeft geen ingewikkelde verhaalbogen te volgen om je te realiseren dat levensdrift de speelse voorstellingen van Storms schetst. Daarbij heeft hij amper behoefte aan tekst. Dit keer hoor je hier en daar een Engelse kreet. ‘In het Nederlands zou je mijn Brugse roots misschien horen en ik had schrik dat het verhaal zich zou beperken tot de polders. En het personage heeft mijn fysiek, maar los daarvan is het niet meer van toepassing op mezelf dan op elke andere mens. Ik ben geen verzamelaar en voel evenmin een nood om dingen constant te rangschikken en herop te bouwen. Het gaat over de universele menselijke fascinatie om dat te doen.’

Beeldend kunstenaar

‘Ik zie mezelf eerder als een beeldend kunstenaar’, vervolgt Storms. ‘Door het kinderlijk eenvoudig te houden, komt er bij de toeschouwer ruimte vrij om wat verder te kijken en te zien wat er achter de façade zit. Ik werk vaak samen met Lobke Leirens of Katrien Valckenaers, met wie ik samen het gezelschap Ballet Dommage run, maar aan een solo werk je doorgaans alleen. Dat blijft een uitdaging, al kreeg ik dit keer veel steun van mijn twee coaches: theatermaker en docent Jan Steen en choreografe/ danseres Lisbeth Gruwez. Mijn fysieke spel, dat belangrijk is in al mijn producties, grenst in deze voorstelling bijna aan dans. Ik ben Lisbeth nog steeds dankbaar dat ze mij heeft leren ademen. Vroeger was ik altijd uitgeput na een voorstelling, maar zij vertelde me hoe ik met dit hier (wijst naar zijn hoofd) druk kan blijven doen, terwijl ik hier (wijst naar zijn borstkas) kalm kan blijven.’

Moderne clown

Na een eerste seizoen, bekroond door de Acteursgilde met de Theaterprijs voor meest gewaardeerde acteerprestatie onder 35 jaar, kijkt Storms uit naar de hernemingen, ook in het buitenland. ‘Ik heb Nuggets tot dusver twee keer in Oostenrijk gespeeld en telkens mondde dat uit in een staande ovatie. Ik kreeg de indruk dat men dit soort voorstelling, tegelijk grappig en triest, niet echt gewoon is. In België mag theater een beetje duister zijn, en interdisciplinair.’ Schuilt er dan een moderne clown in Storms? ‘Tien jaar geleden voelde ik me nog in een hokje geduwd als men mij de Charlie Chaplin van mijn generatie noemde. Ik dacht: Maar ik ben toch veel meer dan dat? Ik was bang dat mensen mij tot dat zouden herleiden en ze dan teleurgesteld de zaal zouden verlaten. Nu own ik die stempel van moderne clown, van wat een clown vandaag kan en mag zijn.’

Antipopster

Met Brik Tu-Tok heeft Storms met theatercollega Linde Carrijn ook een eigen muziekduo, dat nog maffer oogt dan zijn theaterstukken. Hun ritmische mix van synths en keukenmateriaal verzoent chaos met branie, een punkmentaliteit met een flinke dosis surrealisme. ‘Ooit zullen mijn theater- en mijn muziekwerk weleens kruisen’, klinkt het zelfzeker. ‘Ik heb net een overheidsbeurs gekregen om te onderzoeken hoe ik elementen uit beide werelden kan samenbrengen als muzikale performer. Die muziekcarrière is begonnen als een speeltuin naast het theater, maar voor mij staan de twee voorlopig op evenwaardige voet, al is het een heel andere manier van werken. Een theaterproductie wordt vooral met het hoofd gemaakt. Muziek is impulsiever, maar ik vind niet dat we het daarom minder serieus moeten nemen.’ De huidige single Gimmethecash kondigt na drie albums een nieuwe EP aan. Als kind wilde Storms popster worden. ‘Ik geef toe dat dit hier eerder antipop is, maar de 6-jarige Maxim zou zeker trots zijn geweest. Ik doe heel graag wat ik doe en heb het gevoel dat ik een wereld aan het ontwikkelen ben die… euh… nog niet uitgebouwd is.’

DO – 12 DEC – 20.15
Nuggets
Maxim Storms
Alsemberg, CC de Meent, 02 359 16 00