Het moet precies veertig jaar geleden zijn dat mijn vader, een klassiek tuinbouwer, op mijn aandringen, begon te experimenteren met biologische landbouw avant la lettre. Als jonge snaak kreeg ik op de boerderij de natuur met de paplepel mee. Toen ik boeken verslond over biologisch tuinieren, zag ik dat de landbouwers van de streek dat toch helemaal anders deden. Een toen veelgehoorde kritiek was dat die alternatieve methoden helemaal niet deugden en dat je je best kon houden aan de klassieke aanpak die zijn deugdelijkheid bewezen had.

Toch wilde mijn vader het wel eens proberen, ook al was hij op dat moment al min of meer fin de carrière, of misschien net daarom. Ik herinner me nog glashelder dat we een paar groentecombinaties uitprobeerden in onze kleine privétuin, want op het veld was het risico op mislukkingen te groot en dus ook een gevaar voor het inkomen. Bovendien zei de vakliteratuur steeds dat de combinatie van sla en peterselie niet deugde, terwijl dat nu net twee van onze drie hoofdteelten waren.

Enfin, wij zaaiden peterselie tussen de prei die we later uitplantten. De preivlieg, nu nog steeds een geducht schadelijk insect waartegen elk jaar streng wordt opgetreden met pesticiden, verdraagt geen peterselie en de prei beschermt de peterselie tegen onder meer de bladluis. We spraken af om geen bestrijdingsmiddelen meer te gebruiken en te zien wat er gebeurde. En, ongelooflijk maar waar, beide groenten waren dat jaar kerngezond. Vanaf dan combineerde mijn vader elk jaar opnieuw deze beide soorten, telkens met groot succes.

Het spoorde mij aan om hem meer alternatieven uit te laten proberen, maar daar voelde hij zich uiteindelijk al te oud voor. Daar is het dus bij gebleven. Het liet mij voor mijn latere leven niet meer los om die alternatieve landbouw verder in het oog te houden en waar mogelijk te experimenteren en initiatieven te ondersteunen. Daar vaarde de natuur wel bij, en dat was uiteraard een belangrijke extra motivatie. Was mijn vader toen maar wat jonger geweest, misschien had de wereld er nu enigszins anders uitgezien.

Herman Dierickx