Een paar maand geleden stond ik met twee mensen te praten in een tuin in Grimbergen. De aannemer voerde beplantingswerken uit. Ons gesprek ging over de merkwaardige seizoenen van het afgelopen jaar en over de uiterst zachte decembermaand die er de laatste exponent van was.

En dan… schoot daar ineens een sperwermannetje tevoorschijn, op drie meter van ons vandaan. Hij achtervolgde een zangvogeltje. Door de snelheid van het gebeuren zagen we niet om welke soort het ging. De roofvogel landde met opengesperde bek en klauwen op de metalen omheining vlak naast ons.

Het gebeurt niet veel, maar het vogeltje repte zich richting mensen. Dat was een slim maneuver. Onze nabijheid betekende zijn redding, want de sperwer maakte meteen rechtsomkeer toen hij ons in de gaten kreeg.

Waarmee hij zijn reputatie van kamikaze alle eer aandeed. Van deze vogel is bekend dat hij niets ontziet tijdens de achtervolging van een prooi en dat hij zich met ware doodsverachting op zijn slachtoffer stort. Dat werd hiermee, live onder onze ogen, bevestigd.