Mijn dochter zit op een hele fijne school dichtbij Ukkel Kalevoet, en dus komen in principe veel gehuchten in aanmerking: Stalle, Neerstalle, Calevoort, Kinsendael, Droogenbosch en Linckenbeeck – sorry, Linkebeek, ik zat met mijn neus weer eens in de Ferrariskaart uit 1770. Als het toekomstige huis maar op wandelafstand van een station op de S1-lijn ligt, zeg ik altijd. Verrewinkel is dus wat ver en Holleken, wel, ook – maar alleen omdat er momenteel per richting maar één trein per uur stopt.

Soit. Hoe gaat een mens die een huis wil kopen te werk? Zoeken, via gespecialiseerde zoekmachines op het internet natuurlijk. Je kent ze wel: de immowebben en vlans van deze wereld. Onvermijdelijk krijg je dan te maken met de nobele gilde der vastgoedmakelaardij. Er wordt in de streek nogal gemakeld, dat kan ik u vertellen! Vaak wordt één woning tegelijk drie keer aangeboden: één keer in, pakweg Beersel, dan ook nog eens in Drogenbos én ook nog eens in Ukkel. Dat dit uitermate fluïde omspringen met gemeenteen gewestgrenzen soms vervelende gevolgen heeft, ondervond ik zelf aan den lijve toen ik een paar weken geleden op een donkere februariavond een charmant doch redelijk correct geprijsd huisje ging bezoeken in de Kerkveldweg in Linkebeek, op een uitermate gunstige acht minuten stappen van het station. Na acht minuten stappen door pittoreske holle wegen kwam ik inderdaad stipt op tijd (dank u, galileo-satellietsysteem!) op mijn bestemming in de Kerkveldweg in Linkebeek aan. Groot was mijn verbazing om ter plaatse geen Charmante, Pas Gerenoveerde en Instapklare Woning met Drie Slaapkamers aan te treffen, maar wel een Keurig Kaalgeschoren Korenveld. Hadden ze mij hier mooi gemakeld, zo op de boerenbuiten! Het huis in kwestie bleek in werkelijkheid namelijk in de Kerkveldstraat in Beersel te liggen, en tegelijk ook in Drogenbos, maar alleszins niet waar ik stond. De enkele inboorlingen die die avond hun hond of hun SUV uitlieten, vonden mijn interesse in dat korenveld toch wel wat verdacht. Kijk, hier kan ik mij toch wel lichtjes over opwinden. Waarom moet er bij het makelen zoveel fantasie gebruikt worden? Ik begin al een beetje specialist te worden. Wat in een vastgoedadvertentie staat, is eigenlijk een soort geheimtaal. Een Da Vinci-code van de immobiliënsector. Maar vrees niet: dankzij Randkrant kunnen ook jullie nu deze code ontcijferen.

‘Karaktervolle woning’: Help! De vorige eigenaar was een knutselaar.
‘Op te frissen interieur’: Een compleet krot.
‘Ideaal voor natuurliefhebbers’: Ligt in overstromingsgebied.
‘Prachtig uitzicht’: Ligt op een kale berg in de woestijn.
‘Zonnige, zuidgerichte tuin’: Ligt op een kale berg in de woestijn (2).
‘Een wijk in volle ontwikkeling’: Oud industriegebied met zware bodemverontreiniging.
‘Vlakbij alle voorzieningen’: Ligt tussen een benzinestation en het gemeentelijk containerpark.
‘Heeft een groot potentieel’: Best helemaal afbreken en opnieuw beginnen.
‘Een goede investering’: Er zit een huurder in en die wil er niet uit.
‘Vlakbij de grote invalswegen’: Slaapkamer met zicht op ochtendfile.
‘Op wandelafstand van scholen’: Hangjongeren in je tuin.
‘Ligt in Linkebeek’: Ligt in Beersel. En in Drogenbos. En in Ukkel.

Het is slechts een kleine bloemlezing. Uiteindelijk zullen we ons droomhuis wel vinden, misschien zelfs eentje met correct energiecertific!aat. En als u, lieve lezer, een tip voor ons heeft, mag u die ons altijd bezorgen. U weet nu wat u moet zeggen, en wat niet. Geen dank!