‘Seksfeestjes, maffiatoestanden, administratieve oplichterij, is er nog iets dat deugt aan mandatarissen en burgemeesters?’ Is het werkelijk allemaal zo erg gesteld? Natuurlijk zijn er de voorbije zes jaren zaken gebeurd die niet door de beugel kunnen: gesjoemel, machtsmisbruik, geldverkwisting, moddergevechten, intimidatie en manipulatie en misschien was er hier of daar wel een burgemeester of schepen die zijn of haar handjes niet kon thuishouden, maar zeggen dat alle politici tuig zijn, is wel erg kort door de bocht.

Was het vroeger allemaal zoveel beter? Ik geloof het niet. Er waren toen vast en zeker burgervaders die wisten wat goed bestuur was maar zeker tot voor de gemeentefusies van de jaren 60 en 70 van vorige eeuw konden plaatselijke potentaatjes hun baronnietjes ongehinderd en ongestraft besturen als verlichte despoten. Stel je voor, het arrondissement Halle-Vilvoorde telt nu 35 gemeenten, toen ruim 100. Wie had daar vat op, wat werd er toen niet allemaal onder de mat geveegd?

Beroepshalve kom ik al meer dan twintig jaar in contact met burgemeesters, schepenen en gemeenteraadsleden van alle kleuren, maten en gewichten. Niemand is onfeilbaar, behalve de paus, maar ik ben er rotsvast van overtuigd dat daar heel wat mensen tussen zitten die oprecht begaan zijn met hun gemeente en hun inwoners.

Natuurlijk moet je een gezonde dosis ambitie, een behoorlijk positief zelfbeeld en een olifantenvel hebben om in de politiek te stappen, op welk niveau dan ook. Aan mij is het alvast niet besteed om een mandaat te bekleden. Ik heb tal van eigenschappen, maar de drie bovenvermelde bezit ik in veel te geringe mate. Zelfs voor het loon van burgemeester of schepen doe ik niet aan zelfkastijding. Die basiswedden zijn geen geheim, iedereen kan ze raadplegen op www.lokaalbestuur.vlaanderen.be. Die verloningen zijn mooi meegenomen denk je nu misschien, maar voor die bedragen laat ik me geen zes jaar lang op de kop zitten. Ik ben niet bereid om gedurende 72 maanden naar het geëmmer te luisteren van mensen waar je toch nooit iets goeds voor kan doen. Ik offer mijn privéleven niet op om van vergadering naar meeting te jakkeren om dan op het einde van de rit nog eens als zakkenvuller bij het grof huisvuil te worden gezet. Waar die lokale bestuurders dan hun genoegdoening uit halen, is me soms een raadsel.

Maar sorry Hugo, tot nader order is er stemplicht en kwijt ik me gedwee van mijn civiele plicht anders moet ik mij verantwoorden bij de vrederechter. En zelfs als de stemplicht ooit wordt afgeschaft, zal ik nog gaan kiezen, ondanks alles zijn er die mijn stem verdienen.

Mijn zoon mag op 14 oktober voor de eerste keer naar de stembus. Hij kijkt ernaar uit. Afkeer van, maar ook belangstelling voor politiek zijn van alle tijden en alle leeftijden. Hij heeft me ook ingefluisterd voor wie hij zal kiezen en ik heb goedkeurend geknikt. Nu moet hij in het stemhokje alleen nog doen wat hij zegt, maar daar heb ik vertrouwen in, hij is tenslotte geen ‘politieker’. Oei, daar gaan we weer…