Dat er op het kerkhof zwerfkatten huizen, verbaast me niet. Een kerkhof is een biotoop als een ander. Gebrek aan respect voor de doden? Ofwel is er niets na de dood en dan hebben ze er geen last van. Ofwel is er wel iets en dan liggen daar ook veel kattenliefhebbers. Mijn oma, die bij leven zelf ook zwerfkatten voerde, zou het zeker geweldig vinden.

Het schokkendste was de achtergrond van deze affaire. Dat er daar katten gevoerd werden, kwam het stadsbestuur pas ter ore, toen er een klacht werd neergelegd. Een van de kattenvoerders had een probleem met de manier waarop een ander dat deed. Gevolg: de katten moeten weg. Zo worden dieren uiteindelijk het slachtoffer van wie pretendeert hen te beschermen.

Ik heb zelf een kattengroep op Facebook en volg er veel andere. Het was me al opgevallen hoe fanatiek sommige mensen zijn in hun ‘dierenliefde’. De taal die gebruikt wordt en de suggesties die gedaan worden als het gaat over dierenmishandelaars vind ik behoorlijk middeleeuws. Versta me niet verkeerd, ik heb ook geen goed woord over voor wie uit kwade wil of onverschilligheid dieren kwaad berokkent. Of mensen. Of planten. De overheid heeft gepaste straffen voor deze personen. Wat ik sommigen zie voorstellen, gaat dat wettelijk kader ver te buiten.

Maar het gaat nog veel verder. Dat illustreert de kerkhofhistorie. Sommigen gaan in hun ijver zo ver dat alle gedrag dat niet overeenkomt met wat zij als het juiste bepalen even hard wordt aangepakt als mishandeling. Dierenliefde is een soort godsdienst geworden met een set geboden en verboden. En helaas ook met zijn eigen vorm van extremisme…

Dat soort fanatisme is tegenwoordig overal schering en inslag. Wee degene die nog plastiek zakjes durft te gebruiken. Of die niet in homeopathie gelooft en wel in vaccinaties of omgekeerd. Waag het niet om aspartaam te gebruiken of brood en zuivel te eten. Sommige goeroes geloven niet in wetenschap en zien overal complotten achter. In plaats daarvan knielen ze voor het Heilige Internet en gaan te rade bij Dokter Google. Anderen geloven zo fanatiek in wetenschap dat ze vergeten dat die evolueert en het ook niet altijd en overal bij het rechte eind heeft. Nog niet zo heel lang geleden werden baby’s geopereerd zonder verdoving, bijvoorbeeld.

Het lijkt wel alsof tegenwoordig alles ofwel zwart ofwel wit moet zijn, slecht of goed. Als je niet tegen de Islam/vluchtelingen/vul-zelf-verder-aan bent, ben je ervoor. Iets daartussen kan blijkbaar niet meer. Nuance is te moeilijk en dus uit den boze. Alles moet simpel zijn, in hapklare brokjes van 140 karakters. Er wordt zelfs al via Twitter geregeerd.

Toch denk ik dat we, als we eerlijk zijn, eigenlijk wel weten dat er maar heel weinig dingen echt simpel zijn. Er is in de wereld niet veel zwart en wit, wel heel veel grijs. Niet het grijs zoals in grijze muis. Wel de vele tinten tussen goed en kwaad. De aarde gaat niet teloor omdat iemand katten voert op een andere manier dan jij. Erken de goede intentie van de ander en agree to disagree, zoals het Engelse gezegde aanbeveelt. Er is in de wereld al oorlog genoeg.