Overal is er een constante aanvoer van stikstof uit de atmosfeer, die oorspronkelijk vervliegt uit de vele intensieve landbouwgebieden. Zonder dat iemand daar om vraagt, valt die stikstof in de vorm van ammoniak en nitraten met bakken uit de lucht. Gevolg? Veel te veel stikstof in de bodem en een vegetatie die uit evenwicht geraakt en vooral bestaat uit planten die hoge stikstofconcentraties verdragen: ruige grassoorten, netels, distels, bramen,… Zij verdringen de vele soorten die de hoge stikstofconcentraties niet aankunnen, en dat is de overgrote meerderheid. Het gaat niet alleen over planten, maar ook over vlinders, zweefvliegen, bijen, enzovoort. Door deze vicieuze cirkel gaat het globale soortenaantal schrikbarend achteruit. Het is één van de problemen die moeten worden opgelost door een definitieve stikstofwetgeving. Dat zou rond deze tijd van het jaar moeten gebeuren, maar nog eens uitstel is een reële mogelijkheid. Om verschillende redenen zijn boeren en natuurbeschermers argwanend.

Het fameuze stikstofarrest van enkele jaren geleden heeft een bom gelegd onder de hele stikstofdiscussie in België. De rechter besliste toen dat een kippenboerderij niet mocht uitbreiden omdat het nabijgelegen natuurgebied te veel last zou ondervinden van de bijkomende stikstofuitstoot. Dit arrest zette het hele stikstofverhaal op scherp, want gelijkaardige uitbreidingen zouden niet meer kunnen. De uitspraak van de rechter was trouwens ook de rechtstreekse aanleiding voor de snelheidsbeperking van 120 naar 100 km/u op de Ring rond Brussel. De stikstofproblematiek wordt nu immers over het hele land bekeken en de huidige hoeveelheden mogen in principe nergens meer worden verhoogd als er risico op schade is voor mens en natuur.