Onder meer in Zemst, op de grens met Grimbergen, is een proefveld ingezaaid dat deze maand zal worden geoogst. De verwachtingen van de boer zijn hooggespannen en in een interview maakte hij, waarschijnlijk terecht, de vergelijking met maïs.

Tot vijftig jaar geleden was dat ook, net als soja, een exclusief subtropisch gewas. Met de hulp van genetische manipulatie staat een kwart van ons landbouwareaal inmiddels vol met deze grassoort die bij milieubeschermers toch een kwalijke reputatie heeft van schadelijke, zwaar bemeste monocultuur. 

Welke richting het uit gaat met soja is momenteel nog compleet onvoorspelbaar. Dat er alsnog weinig bemesting en pesticidengebruik aan te pas komt, pleit alvast in zijn voordeel, evenals een goede droogteresistentie.

Maar wat gebeurt er als we ook van deze plant ongebreidelde monoculturen gaan opkweken? Zullen pesticiden dan plagen moeten voorkomen, zoals dat voor maïs steeds meer het geval is? En wat met onkruidbestrijding? Als het gaat zoals bij maïs zitten we niet goed, want glyfosaat is niet wat we nodig hebben.

En wat met de fameuze neonicotinoïden die zo populair zijn/waren voor maïs? Deze zaadbeschermers blijken dan toch steeds meer mede verantwoordelijk te zijn voor verzwakte bijen en schadelijk voor andere groepen. 

Op dit ogenblik spreekt niemand er zich over uit, maar binnen een aantal jaren is het hek misschien weer van de dam en zitten we misschien met een nieuw schadelijk gewas. Misschien loopt het allemaal zo’n vaart niet, en beschikken we eindelijk over een nieuwe cultuur met een redelijke milieuimpact. Afspraak over een tiental jaar, dan weten we ongetwijfeld meer.