De werken liepen op hun einde. Nog een laatste controle vooraleer het inzaaien zou gebeuren en dan zouden we de laatste werken uitvoeren.

Tijdens die laatste inspectieronde stelden we vast dat de buitenste, zware omheining op een vijftal plaatsen was ‘opengemaakt’. Het duurde niet lang eer we de dader(s) konden identificeren: everzwijnen! Daar hadden we even geen rekening mee gehouden. In Vlaams-Brabant, onze thuisbasis, zijn deze wilde varkens merkbaar veel minder aanwezig dan in het bronsgroene Limburg. Onze zaaiwerken konden onder die omstandigheden niet doorgaan, want die dieren zouden de verse zaaibedden vakkundig omwoelen. En ook voor de maidentrip van de schapen naar hun nieuw  graasgebied zag het er even niet goed uit. In feite was er maar één mogelijke oplossing: een elektrische schrikdraad. Bij het ter perse gaan van deze tekst was hierover nog geen uitsluitsel, want wie zou de extra kosten betalen? Inmiddels steken we ons licht op bij aangrenzende bedrijven om te vragen of zij problemen ondervinden.

De uitkomst zal volgende maand  duidelijk zijn. We zijn zelf heel benieuwd naar het eindresultaat. Dit voorval toont wel aan dat het menens is met de terugkeer van het everzwijn in de Vlaamse natuur. In Wallonië leven ze er al lang mee. Benieuwd hoe het deze lieverds in Vlaanderen vergaat.