In het tweede weekend van februari vroor het ‘s nachts tot acht graden onder nul. In het derde weekend klom het kwik overdag tot twaalf graden, zaterdag werd de kaap van zeventien graden genomen. Die vrijdag werden in heel Vlaanderen welgeteld zes citroenvlinders gemeld op het onovertroffen forum www.waarnemingen.be. Een dag later stond de teller op meer dan negenhonderd vijfenzestig exemplaren! Zondag waren het er al meer dan duizend! Eén extreem warme dag midden februari gaf als het ware een signaal aan al die overwinterende volwassen vlinders om massaal tevoorschijn te komen. Wat een prachtig georchestreerd spektakel was dat! Om maar te zeggen hoe in de natuur alles gechronometreerd en verweven is.

Op dit ogenblik zetten de meeste citroenvlinderwijfjes hun eitjes af op wegedoorn of sporkehout nadat ze in het vroege voorjaar paarden met de mannetjes die onophoudelijk door het landschap klieven op zoek naar een partner. Daarna moeten de eitjes rijpen in de wijfjeslichamen. Daarvoor hebben ze veel nectar nodig. De wijfjes zie je dan ook veeleer eten op de bloemen in plaats van rond te vliegen. De nieuwe generatie citroenvlinders verschijnt dan vanaf juli opnieuw in het veld, tenzij het veel te warm is. Dan houden ze zich gedeisd tot wanneer de temperatuur wat zakt. De vlinders zorgen voor nakomelingen die als volwassen dier overwinteren, waarna de cyclus weer helemaal opnieuw begint. Daarmee is de citroenvlinder onze langst levende dagvlinder als volwassen dier: van de verpopping in juli tot de sterfte in april. Geen enkele andere dagvlinder doet hem dat na.