Of het nu gaat om echte natuurinrichting, de bouw van een industrieel pand, een huis of appartementsblok, waterwerken of wegeninfrastructuur: bijna altijd krijgt de lokale natuur een opwaardering en daar kan de recreërende mens zijn voordeel mee doen. Maar die opwaardering is er vooral eentje in woorden, want als je ter plaatse gaat kijken, merk je dat diezelfde natuur er bijna altijd bekaaid vanaf komt. Nochtans zijn de betrokkenen er allemaal van overtuigd dat het om een goed project gaat, met opstekers voor mens en biodiversiteit. Ze zijn zo goedgelovig dat ze alles wat de vele greenwashers van deze tijd hen voorspiegelen voor waar aannemen. De journalisten die verslag uitbrengen, kunnen dit onvoldoende goed inschatten om een juiste weergave van de feiten te brengen. En dus zijn ook hun lezers ervan overtuigd dat dit weer het zoveelste mooie en goed uitgevoerde initiatief van een of andere vastgoedmaatschappij, openbaar bestuur of andere eigenaar is. Echter, als je de ware impact op de omgeving inschat, gaat het meestal om zeer magere beestjes. Dat komt grotendeels omdat omwonenden en andere gebruikers het zelf niet meer weten. Iedereen denkt dat het een goed project was, en daarmee is de kous af. Amen. Zonde, want de reeds drastisch achteruitgaande soortenrijkdom krijgt zo een nieuwe ezelstamp en gaat nog wat verder de dieperik in. Misschien moet het er maar eens van komen: een systematische biodiversiteitstest bij nieuwe projecten, want zo kan het niet verder. De lijst met mislukkingen is eindeloos. Een selectie kan op eenvoudig verzoek verkregen worden bij ondergetekende.