Herinner je nog wat er verleden jaar door je hoofd ging toen het coronavirus losbrak?

‘Eerst dacht ik dat het niet zo’n vaart zou lopen. Maar al gauw wist het virus ook mij te verrassen. In een van de woonzorgcentra waarvoor ik als CRA (Coördinerend Raadgevend Arts) verantwoordelijk ben, had het virus al voor de officiële lockdown zijn intrede gedaan. Snel werd duidelijk dat we met een agressief virus te doen hadden. Wij hebben niet geaarzeld om mensen met symptomen meteen in quarantaine te plaatsen.’

Hoe reageerden je patiënten tijdens de eerste golf?

‘Ze wilden vooral aftoetsen of alles wat ze op televisie over het virus zagen waar was. Voor velen is de huisarts een betrouwbare bron van informatie. We kregen dan ook heel veel vragen. Vaak vragen waarop we zelf het antwoord niet wisten. Hoe ik daar als arts mee omga? Ik probeer bij te blijven, wissel ervaringen uit, lees vakliteratuur. Wat ik over het virus leerde, deelde ik met mijn patiënten. Als ik hun vragen niet kon beantwoorden, dan zei ik eerlijk: sorry, ik weet het niet. Vergeet niet dat onze medische kennis over covid-19 ook vandaag nog steeds gebaseerd is op voortschrijdend inzicht.

Welke vragen kreeg je tijdens de tweede golf?

‘Sinds december 2020 gaan de vragen vooral over de betrouwbaarheid van het vaccin. Er zijn nog steeds heel wat mensen die twijfelen. Het gaat allemaal zo snel, hoor ik vaak. Mijn antwoord is duidelijk: ik sta op de eerste rij om zelf gevaccineerd te worden.’

Je koos ervoor om nog niet met pensioen te gaan. Heeft dat ook te maken met het grote tekort aan huisartsen in de Rand?

‘Het plan was inderdaad dat ik in oktober 2020 met pensioen zou gaan en een collega de praktijk zou overnemen. Tijdens de eerste golf heb ik hem laten weten dat hij op mij kon blijven rekenen. Ik kon het niet maken dat hij door corona kopje onder zou gaan. Ik blijf hem ondersteunen tot de situatie terug wat normaler is. Ik schat zoiets in voor dit voorjaar, eenmaal de vaccinatie goed op dreef is gekomen. Wat betreft het tekort aan artsen: dat is een probleem in grote delen van Vlaanderen. Is er een oplossing? Een beroep kunnen doen op administratieve hulp of praktijkassistenten zou al een beetje helpen, want dan kunnen de huisartsen zich concentreren op hun kerntaken.’

‘De angst is er maar ze verlamt me niet. Ik ontsmet mijn handen meer dan vijftig keren per dag.'

Heb je schrik om zelf besmet te raken?

‘De angst is er maar ze verlamt me niet. Ik besef dat ik me vaak in het hol van de leeuw bevind. Ik blijf dan ook alert. Ontsmet mijn handen meer dan vijftig keren per dag en pas de veiligheidsmaatregelen strikt toe, maar wakker liggen van een eventuele besmetting doe ik niet. Er zijn andere zaken waarvan ik wakker lig. Zoals? Van de mensen op de covid-afdelingen, zowel zorgverleners als patiënten. Het gaat er zeer zwaar aan toe. Onlangs nog zag ik een verpleegkundige die gecrasht is. Ze kon het niet langer aan dat ze haar patiënten niet de nodige kwaliteitsvolle zorg kon geven. Het zijn situaties die hard binnen komen.’

Wat heeft het voorbije jaar jou geleerd?

‘Een crisissituatie brengt het beste, maar ook het slechtste in de mens naar boven. Toen ik tijdens de eerste golf hoorde dat sommige winkels mondmaskers aan woekerprijzen verkochten, ben ik naar de directie van zo’n winkel gestapt en heb ik ze met de keiharde realiteit van de mensen in de zorg geconfronteerd. Nadien hebben ze de maskers aan een woonzorgcentrum in de buurt geschonken. Gelukkig zie je ook prachtige initiatieven. De solidariteit onder de mensen is hartverwarmend. Een moment dat ik niet zal vergeten, is toen een van mijn patiënten me tijdens de eerste golf een zelfgemaakt mondmasker overhandigde. Ze had er de woorden Take care, doctor op genaaid. Voor 2021 moeten we hoopvol zijn. De vaccins zijn er. Nu moeten we zo veel mogelijk mensen overtuigen om zich te laten inenten. Als huisarts kunnen we daar een belangrijke rol in spelen. In plaats van een gelukkig nieuwjaar wil ik iedereen een gelukkig vaccinjaar wensen.