Van Peel doet ook nog wat anders dan eindejaarshows. Zo deed hij recent in Van Peel tot evenaar kond van zijn reis van 10.000 km tussen Antwerpen en Dakar met zijn twintig jaar oude Vespa, en er schijnt ook een komische tv-show in voorbereiding te zijn. Maar zo’n eindejaarshow zit per definitie toch een heel jaar in het hoofd. En als de deadline van de première nadert, wordt het spannend.

‘De rest van het jaar heb ik er een beetje schroom over, maar wat ik die paar maanden naar het einde van het jaar doe, durf ik het wel ‘werken’ te noemen. Het voelt een beetje als een thesis schrijven zonder kans op herexamen, voor een jury van een paar honderd man. En de Boesdaalhoeve heeft dan ook nog niet het gemakkelijkste publiek. Voor grappen over de totale irrelevantie van een kwestie als Brussel-Halle-Vilvoorde bijvoorbeeld ben je daar aan het verkeerde adres.’ Toch mag Sint-Genesius- Rode weer als eerste vernemen wat dit jaar echt van belang was, en zoals bijna de hele tournee nadien, werd ook deze try-outvoorstelling al uitverkocht nog voor Van Peel een letter op papier had staan.

ZEITGEIST

Met papier heeft hij niet zoveel op. ‘Ik schrijf geen teksten uit, want dat worden dan columns en dat is iets totaal anders. Het begint met de spreekwoordelijke krabbels op een bierkaartje, daarna de research en de moppen. Dat maakt de try-outs vaak experimenteel. Dat heb ik nodig. Ik kom het podium op met een aantal ideeën waarover ik begin te babbelen en hopelijk komt daar iets uit.’ Kwestie van zelfvertrouwen? ‘Het komt er op aan je schaamtegevoel te laten overstemmen door de drang om een goede show te hebben tegen de première. Dat is elk jaar even doodgaan en van nul beginnen met de kans dat je faalt, maar dat is ook wat comedy spannend en leuk maakt om naar te kijken.’

'Een comedian moet zelfs opletten waarmee hij lacht, want voor hij het weet worden de overdrijvingen waar het publiek het ene jaar nog hartelijk om lacht, het volgende jaar harde realiteit.'

Het denkwerk voor een nieuwe show begint al meteen na de vorige, maar te vroeg conclusies trekken over de houdbaarheid van bepaalde nieuwsfeiten is uit den boze. ‘Zaken die in januari interessant en dwingend lijken, blijken in de 24 uren-nieuwscyclus waarin we leven een maand later al totaal achterhaald. Je moet dus eigenlijk een beetje voorspellen wat de Zeitgeist tijdens de laatste maanden van het jaar zal zijn. Sommige thema’s voel je toch al aankomen. Het hele privacy-gebeuren waarover ik het in de voorstelling van 2013 had, is pas in 2014 ontploft.’

Een comedian moet zelfs opletten waarmee hij lacht, want voor hij het weet worden de overdrijvingen waar het publiek het ene jaar nog hartelijk om lacht, het volgende jaar harde realiteit. ‘In 2013 hebben we zo nog gelachen met rente die negatief zou worden zodat mensen zouden moeten betalen voor het geld op hun rekening. En het idee om cash geld te verbieden zodat belastingen en boetes automatisch van je rekening kunnen worden gehaald, wordt nu ernstig overwogen. Het is een beetje als de voorspelling van tien jaar geleden in The Simpsons dat Trump president zou worden. Daarom overweeg ik nu een paar moppen over de wereldvrede.’ (lacht)