Haast elke muzikant klaagde de voorbije zomer over een gebrek aan speelgelegenheid. Niet Meskerem Mees. De anderhalve meterfestivals en zomerbars waren er als de kippen bij om de 21-jarige singersong writer met Ethiopische roots te strikken. ‘Ik had twee grote voordelen. Eén: ik was nieuw en mijn single deed het goed op de radio. Twee: mijn zachte muziek leende zich tot al die kleinschalige corona-events. Ik vind het ook niet erg als mensen zitten tijdens een concert. Dan komen mijn intimistische liedjes het best tot hun recht.’

Ongedwongen

‘Een geluk bij een ongeluk’, noemt ze het vanuit het Oost-Vlaamse Merendree, waar ze een bureau in de werkkamer van haar ouders heeft ingenomen voor een verhelderend skypegesprek. Een echte verklaring waarom een sober, met akoestische gitaar gebracht luisterliedje als Joe ineens zo aanslaat, heeft ze niet. ’Eigenlijk doe ik maar wat’, klinkt het bescheiden. ‘Mijn liedjes gaan over Joe, Jennifer of Lewis, die soms echt bestaan, maar vaak ook niet. Als je een goed verhaal wil vertellen, helpt het om personages te introduceren die de aandacht van de luisteraar kunnen vasthouden. Dat heb ik geleerd van de muziek die ik zelf goed vind.’

Maar bij Mees is het ook de ongedwongen, ontwapenende voordracht die de luisteraar tot meeleven aanzet. Haar Engels accent zorgt voor universeel appeal. Al duurde het even vooraleer alles in de plooi viel. Vooral haar zoektocht naar gelijkgestemden was een werk van lange adem. Toen ze in het najaar van 2019 een van de lau reaten werd van het Sound Trackmuziekconcours van vi.be was ze nog een nobele onbekende op die ene bijna vergeten passage in Junior Eurosong na. ‘Eens ik een manager en een hit had, kwam mijn carrière in een stroomversnelling.’ Het leverde haar niet alleen een rist voorprogramma’s op, maar ook goud in ’s lands meest gerenommeerde rockwedstrijd, zodat er begin 2021 met nog meer verwachtingen zal uitgekeken worden naar de nieuwe single, de aansluitende clubtournee en het debuutalbum.

‘Op dit moment laat ik alles op mij af komen.’ Een artiestennaam hoefde ze alvast niet te bedenken. Mees is de familienaam van haar Vlaamse adoptievader, die haar samen met zijn vrouw vanuit een Ethiopisch weeshuis naar hier haalde toen ze tien maanden was. Meskerem heet ze al haar hele leven. ‘Het betekent ‘nieuw begin’, of letterlijk ‘september’, de maand waarin men in Ethiopië nieuwjaar viert. De namen allitereren, hebben veel dezelfde letters en ook visueel vind ik ze er wel mooi uitzien.’

Zelfvertrouwen

Aan de huidige doorbraak ging een lange periode van zoeken vooraf. Thuis was er de platencollectie van haar vader, die haar smaak hielp vormen. ‘Hij luistert vooral naar blues, country en jazz. Mijn broer en ik begrijpen niets van wat die oude bluesknarren zingen, maar we amuseren ons er wel mee om hun krakkemikkige opnames in ons eigen brabbeltaaltje na te bootsen. Vooral het nummer John Hardy van Leadbelly is me altijd bijgebleven. Ik denk dat ik door die oude, maar authentieke muziek meer ben gaan openstaan voor abstractere, minder toegankelijke muziek, want mijn afspeellijsten zijn nu superdivers.’ Als we haar vertellen dat de eenvoud van haar liedjes een zekere verwantschap vertoont met die rootsgenres vindt ze dat een compliment. 

Haar vader is dan wel een groot muziekliefhebber, niemand uit haar nabije omgeving speelde een instrument of zat in een bandje. Musiceren kon alleen in de muziekschool of op haar kamer. ‘Als kind miste ik het zelfvertrouwen om anderen te vragen of ze een groep wilden vormen. Daarom keek ik altijd uit naar onze familie-uitstapjes naar Antwerpen, waar mijn neef woonde die drumde.’ Met hem vertolkte ze ook het zelfgeschreven liedje waarmee ze geselecteerd raakte voor Junior Eurosong. ‘Als 13-jarige vond ik het megacool om op Ketnet te komen. Deelnemen aan de talentenjacht stond altijd al op mijn bucketlist. Zo zou ik eindelijk anderen leren kennen die op dezelfde manier met muziek bezig waren als ik, zonder dat ik hen per se iets hoefde te vragen.’ Achteraf hield ze een dubbel gevoel over aan haar tv-debuut.

‘Het is allemaal begonnen op mijn kamer met een gitaar. Daarom houd ik het kleine graag in ere.’

‘Het programma moest in de eerste plaats de kijkers entertainen. Met muziek had het weinig te maken. Je mocht je eigen nummer niet zingen, niet kiezen wat je aantrok, zelfs niet hoe je haar erbij lag.’

Uiteindelijk was het wachten tot na haar zesde middelbaar voor haar talent als singersongwriter echt (h)erkend werd. Dat gebeurde niet in een of ander conservatorium, maar in een alternatieve school in het Deense Vestjylland waar de nadruk lag op het prikkelen van de creativiteit in plaats van op het behalen van punten. ‘Ik was schoolmoe en twijfelde of ik verder wilde met mijn muziek. Door een veel te theoretische opleiding klassieke gitaar was mijn passie opgebrand. Tijdens dat overgangsjaar in Denemarken heb ik naast veel nieuwe mensen vooral mezelf leren kennen. Ik kon er nadenken over wat ik precies wou. Er waren geen examens, maar ik begon er wel liedjes te schrijven. Toen docenten en medeleerlingen me vertelden dat het resultaat mooi en emotioneel was en ik ook zelf merkte dat ik er mensen mee kon raken, groeide mijn zelfvertrouwen.’

Zelden gezien solotalent

Terug in België begon Mees op te treden met haar voormalige klasgenote en celliste Febe Lazou. Voor de halve finale van Humo’s Rock Rally trommelde ze nog wat extra ex-klas genoten op. ‘Als cover koos ik voor Ederlezi van Goran Bregovic. Daar kon ik wel wat muzikale versterking voor gebruiken.’ Ook al werd ze beschouwd als de topfavoriete, winst in de finale in een door de coronamaatregelen bijna lege AB kwam alsnog onverwacht. ‘Ik dacht dat het in mijn nadeel zou spelen dat ik met Joe al enkele weken op één had gestaan in De Afrekening op Studio Brussel. Ik ging ervan uit dat de organi sa toren liever iemand kozen die ze als gezicht van de Rock Rally konden uitspelen of die de publiciteit meer nodig had.’

‘Qua puur talent steekt ze er onmiskenbaar bovenuit. Van podiumpresence over songs tot stem en gitaarspel: een zelden gezien solotalent’, zo luidde het verdict van de jury over haar altijd wat voorzichtige, maar charmante kleine performance. ‘Alles wat ik doe oogt voorzichtig omdat ik nog niet zo lang bezig ben en niet weet waar ik precies naartoe wil, en dat kleine hou ik graag in ere omdat het allemaal begonnen is alleen op mijn kamer met een gitaar.’ Het album dat Mees samen met Koen Gisen stapje per stapje aan het inblikken is, houdt vast aan dat intieme geluid. ‘Zijn grootse zorg is dat het oprecht blijft. Hij zal er dus geen tachtig synthesizers in proberen te stoppen. In één nummer zit een dwarsfluit en Koen speelt soms basklarinet, maar meestal blijft het bij gitaar en cello.’ De overgang van slaapkamer naar opnamestudio is wel groot. ‘Koen en zijn vrouw An Pierlé zijn superlief. Hij stelde me op mijn gemak en heeft veel respect voor mijn muziek.’ Zelf vindt de zangeres het belangrijk dat ze volledig achter de opnames kan staan. ‘Als ik er trots op ben en het slaat toch niet aan, dan hoef ik mezelf niets te verwijten en kan ik nog altijd mijn studies voor lerares secundair onderwijs oppikken. Slaat het wel aan, dan gaan we gewoon verder zoals we bezig zijn.’

Mixtapes met een hoek af Eén keer is ze met haar adoptie ouders naar Ethiopië teruggekeerd. ‘Ik was vijftien en hard aan het puberen. Ik had de hele tijd mijn oortjes in en was in niets geïnteresseerd behalve in dat ene album van Foo Fighters dat ik voor we vertrokken op mijn iPod had gedownload. Omdat ik Afrika al eerder had bezocht, was de reis ook geen cultuurschok of revelatie. Ethiopië is een heel mooi land, maar ik heb niet het gevoel dat ik iets mis. Maar een adoptie is voor iedereen anders. Dat merk ik bij mijn adoptiebroers, die ook uit Ethiopië komen en daar helemaal anders mee omgaan.’ De Foo Fighters zijn intussen vervangen door Spotifymixtapes die ze zelf samenstelt. ‘Ik kan er mijn rare smaak op botvieren, vaak nieuwe artiesten die buiten de mainstream vallen en nog niet opgepikt zijn.’

Meskerem Mees zou deze maand in CC De Meent in Alsemberg hebben gespeeld, maar haar concert werd vanwege corona uitgesteld. 

DI ⋅ 2 MAA ⋅ 20.00 
Meskerem Mees 
Leuven, Het Depot, www.hetdepot.be

DO ⋅ 25 MAA ⋅ 20.00
Abnormal
Meskerem Mees
Brussel, AB, www.abconcerts.be