Rand Helawi is geboren in Brussel, haar ouders komen uit Syrië. Talen zijn haar passie. Ze heeft verschillende literaire publicaties op haar naam staan. Haar gedichten werden onder andere gepubliceerd in het literaire tijdschrift Deus Ex Machina, Het Liegend Konijn, Meander en Het Gezeefde Gedicht. Haar inspiratie als dichteres haalt ze uit kleine dingen en de actualiteit. 

Wat kan jij dat veel andere mensen niet kunnen?

‘Ik heb een vlotte pen. Ik schrijf poëzie over gebeurtenissen die ik niet zelf heb meegemaakt. Veel van mijn gedichten gaan over oorlog en vluchtelingen, terwijl ik dat zelf niet heb ervaren. Ik kan goed de pijn van de ontheemding onder woorden brengen. Ik leer ook snel een nieuwe taal. Momenteel heb ik zes talen onder de knie: Nederlands, Frans, Engels, Duits, Arabisch en Italiaans. Het Turks staat op mijn to-do lijstje. Wie weet welke andere talen volgen er nog?’

Wanneer ervaar je echte geluksmomenten?

‘Wanneer ik vloeiend word in een nieuwe taal. Ik word heel blij als een persoon denkt dat ik een moedertaalspreekster ben van een taal terwijl dat niet zo is. Ik vind het ook superfijn om tijd door te brengen met mijn vriendinnen. Het liefst ga ik met hen iets eten in een restaurant waar ik nog nooit naartoe ben geweest. Ik ontdek graag nieuwe plekken. Ik probeer van de kleine dingen te genieten. Syrische koffie met kardemom drinken, is het hoogtepunt van de dag.’

Wat maakt je ongelukkig?

‘De oorlogen en hongersnoden in de wereld waar niemand iets tegen doet, genocides die plaatsvinden, onrecht,… Er valt best veel op te sommen. Ik probeer het nieuws zo veel mogelijk te vermijden, maar dat niet lukt altijd.’

Welke jonge mens bewonder je en waarom?

‘Luca Lampariello, een Italiaanse polyglot die vijftien talen spreekt. Hij beheerst elke taal op een hoog niveau en heeft helemaal geen accent. Dat bewonder ik.’

Welk voorwerp zou je niet kunnen missen, behalve je smartphone?

‘Ik heb een klein notitieboekje waarin ik ideeën en losse zinnen krabbel als iets in me opkomt. Dat notitieboekje heb ik altijd bij me als ik gedichten schrijf. Niemand mag in dat boekje kijken. Het is uiterst persoonlijk.’

Wat is het beste dat de digitale wereld heeft voortgebracht?

‘Dat je makkelijk contact kunt hebben met mensen uit een ander land. Ik houd contact met mijn familie via WhatsApp. Als dat niet bestond, zou ik niet weten hoe het met hen gaat.’

Wat wil je later worden?

‘Ik ben altijd op zoek naar een betere ik. Ik wacht niet op later. Maar sommige dingen vragen tijd en heb je zelf niet in de hand. Zo wil ik bijvoorbeeld heel graag een eigen gedichtenbundel uitgeven bij een prestigieuze uitgeverij, maar daarvoor is de tijd nog niet rijp. Ook wil ik graag poëzie vertalen en een echte polyglot worden. Aan dat laatste werk ik elke dag.’

Wat was er vroeger beter?

‘Veel zaken. Het eerste waar ik aan denk, is de impact van de smartphone op ons leven. Er wordt niet meer écht gepraat. Familiale banden verzwakken; kinderen groeien eerder in crèches op dan thuis. Er was vroeger meer respect voor ouders of ouderen in het algemeen. Het leven was simpeler.’

Wat is het mooiste plekje in je omgeving?

‘Het park van Wemmel. Het is de ideale plek om rustig een wandeling te doen rond de vijver of op een bankje te zitten met iets lekkers. In de zomer sproeit de fontein en zie je mensen vissen en kinderen een elektrisch bootje besturen. Ook de witte eendjes in het water of op het gras maken het park heel gezellig. Ik ga er vaak naartoe als ik inspiratie zoek.’