De jongste voorstelling van Ultima Vez, het dansgezelschap van choreograaf Wim Vandekeybus, neemt opnieuw de Griekse mythologie als leidraad om enkele eeuwenoude waarheden op te frissen. Infamous Offspring richt de blik op de kinderen van oppergoden Zeus en Hera, toont hoe (slecht) ze behandeld werden door hun ouders en wat de gevolgen daarvan zijn. Vreemde eend in de bijt in dat al beruchte nageslacht is Hephaistos, die uiteindelijk de smid van de goden zou worden. Vooral omdat hij zo’n sterke armen had. Die moesten zijn zwakke benen helpen compenseren. Enter Iona Kewney, een Schotse met een kunst-, dans- en circusopleiding op haar cv. Haar fysieke verschijning paste perfect in het plaatje van Vandekeybus, die in 2001 in Scratching the Inner Fields al een eerste keer met haarsamenwerkte.

Baldadig

‘Als Wim iemand vraagt voor een specifieke rol, dan weet je dat hij kiest voor je hele persoonlijkheid’, zegt Kewney in ons videogesprek. ‘En ik sta sowieso meer op mijn handen dan op mijn voeten. (lacht) Wim wist bovendien dat ik tekende. Maar het allerbeste is dat ik gewoon mezelf kan zijn tijdens de voorstelling. Ik teken (met houtskool), kruip en doe handstand.’ Allemaal dingen die ze ook in haar dagelijks leven doet en die aansluiten bij haar hobbelige parcours. Na kunststudies in Glasgow en een dansopleiding in Amsterdam volgden nog vier jaar circusschool in Zweden, waar ze trainde met de Russische meesters. Als ze de wereld niet afreisde met solo’s of in duo met muzikant Joseph Quimby, trok ze eropuit met haar mountainbike in de bossen of als Uber-bezorger. ‘Ik laat mij leiden door mijn intuïtie. Daardoor ben ik veelal de vreemde eend in de bijt. Ik ben baldadig en doe onzinnige dingen. Daarom hou ik ook zoveel van deze rol. Des te meer ik Hephaistos speel, des te meer ik hem word.’

‘Wim koos mij omdat ik niet zomaar een choreografie dans. Ik improviseer. Voor hem is dat een risico, maar hij gelooft dat ik het juiste zal doen. Bovendien kwam ik er snel achter dat de thema’s uit die mythen ook in mijn tekenwerk zitten. Daarin zijn hemel en onderwereld eveneens een manier om verleden, heden en toekomst te blenden.’

Op het lijf geschreven

Kewney beklemtoont de tijdloosheid van de antieke mythes. ‘Dingen veranderen niet zo snel als we denken. We blijven mensen. We hebben nu misschien auto’s en vliegtuigen, maar in se voeren we dezelfde strijd als de holbewoners. Een strijd waarin emoties als destructie, verlangen, angst,… een plaats hebben.’ Voor de kijker kan Infamous Offspring een brutaal stuk lijken. Wreedheden worden niet onder de mat geveegd, en voor de verandering zien we die niet op een klein schermpje dat we kunnen dichtklappen, maar worden we er live mee geconfronteerd. ‘Ja, ook dansers zijn gekneusd en gehavend, maar die blauwe plekken en wondjes doen me niets. Ik ben het gewoon.’ Dat bewees ze ook eerder al in vsprs (2006), een fysiek veeleisende voorstelling van Alain Platel en Les Ballet C de la B.

‘Met mijn sportachtergrond heb ik altijd grenzen afgetast. Ik wilde weten hoe ver ik lichamelijk kon gaan. Als tiener deed ik mee aan gymcompetities en reisde ik het land af om te tennissen, vaak samen met mijn broer. Ik ben het gewoon om een één-op-één strijd uit te vechten en ga altijd met een winnaarsmentaliteit het podium op. Ik denk dat ik uiteindelijk in het theater ben terechtgekomen omdat ik niet in oorlog ben met iemand. (lacht). Het is het dichtste dat ik kom bij voelen dat ik leef. Ik kan schreeuwen en gek zijn. Het stuk is me dus op het lijf geschreven. Als het niet zou bestaan, vrees ik dat ze me hadden moeten opsluiten. Ik zou met mijn energie geen blijf weten.’ Kewney zal ook meedansen in de volgende voorstelling van Vandekeybus. Vanaf midden mei komt ze in Brussel wonen.

www.ionakewney.com
www.knightsoftheinvisible.com

VR – 19 APR – 20.00
Infamous Offspring
Ultima Vez
Zaventem, CC De Factorij, 02 307 72 72