Handen uit de mouwen
Russisch en Wit-Russisch zijn twee verschillende talen’, maakt Leikind meteen duidelijk. ‘Mijn grootouders langs moederskant spraken Wit-Russisch. Met de tijd werd de Russische invloed steeds groter en zijn hun kinderen – mijn ouders – Russisch gaan spreken. Zelf spreek ik beide talen. Voor mij is het belangrijk de taal van je voorouders te blijven spreken. Want je taal verliezen, is niet alleen je cultuur maar ook je identiteit verliezen’, zegt Leikind in vloeiend Nederlands.
VERRASSENDE ARCHITECTUUR
Wat viel hem het meest op toen hij in België aankwam? ‘Ik was verrast door jullie rijke architectuur. De gebouwen op de Grote Markt van Brussel, het stadhuis van Leuven en de Sint- Baafskathedraal in Gent maakten een grote indruk op mij. En dan heb ik het nog niet over Brugge, net een sprookjesstad. Als je dat vergelijkt met Minsk, de hoofdstad van Wit-Rusland, dan zie je pas wat een pracht van een erfgoed jullie hebben.'
'Onze steden werden tijdens de Tweede Wereldoorlog zwaar beschadigd. Je hebt er wel ruimte. De straten en pleinen zijn veel breder dan hier. Dat hoeft niet te verwonderen als je weet dat Wit-Rusland qua oppervlakte ongeveer zeven keer groter is dan België en dat we ongeveer hetzelfde aantal inwoners hebben.’
GEBETEN DOOR INFORMATICA
Leikind studeerde computerlinguïstiek. Een moeilijke term die duidelijk maakt dat hij al op jonge leeftijd geboeid was door de wisselwerking tussen informatica en taalkunde. Het is ook binnen dit domein dat hij vandaag als zelfstandig ICT-consultant werkt. ‘Mijn werk is mijn hobby. Ik ben gefascineerd door nieuwe applicaties. Neem nu WhatsApp. Je hoeft alleen een eenvoudige app te downloaden en je kan via je smartphone met mensen van overal ter wereld gratis berichten uitwisselen. Vandaag telt WhatsApp 800 miljoen actieve gebruikers. Dat is toch geweldig! ICT maakt het mogelijk om onze grenzen te verleggen. Dat grensverleggende aspectboeit me mateloos.’
'Hoezeer ik ook gebeten ben door informatica, contacten met vrienden onderhoud ik door echt metelkaar af te spreken.’
Of al die technologie ook geen minpunten metzich meebrengt? ‘Er zijn inderdaad bepaalde gevaren verbonden aan de technologische opmars. Als ik naar de generatie van mijn dochter kijk, dan zie ik hoe vanzelfsprekend zij het vinden dat informatie metéén klik beschikbaar is. Hierdoor schatten ze de waarde van informatie vaak niet meer juist in. Zelf probeer ik technologie in de eerste plaats voor professionele doeleinden te gebruiken. Facebook is dus niet aan mij besteed. Hoezeer ik ook gebeten ben door informatica, contacten met vrienden onderhoud ik door echt metelkaar af te spreken.’
HARDE WERKERS
Wat Leikind opvalt, is dat de mensen in België hard werken. ‘Ik zie veel mensen zeer gedisciplineerd werken. Die werkethiek bevalt me. Het is door de handen uit de mouwen te steken dat je positieve zaken kan realiseren. Soms vraag ik me af of jullie voldoende bewust zijn van jullie sterke punten. Jullie centrale ligging en open samenleving maken dat je hier op een kleine oppervlakte een grote diversiteit aan talen en culturen aantreft. Voor iemand die zoals ik uit een gesloten gemeenschap komt, is dit een echte verrijking.'
'Voor mij is België een uitstekende omgeving om mijn toekomst uit te werken. Want hoe somber vele toekomstvoorspellingen ook mogen zijn, iets zegt me dat er ons boeiende tijden te wachten staan. In het verleden hebben we als mensheid bewezen dat we in staat zijn om vele problemen op te lossen, waarom zou het ons dan in de toekomst niet lukken?’
mooiste plek in Wit-Rusland
Het woud van Bialowieza
lekkernij uit Wit-Rusland
Draniki, een aardappelpannenkoekje
mooiste herinnering uit Wit-Rusland
Oudejaarsavond 2000 in Minsk
