Meriama Boukhriss is geboren en getogen in Vilvoorde. Haar vader verliet in de jaren 60 zijn geboorteland Marokko om in Frankrijk, en later in de mijnen in Genk, te komen werken. Die stap bracht hem een paar jaar later naar Vilvoorde waar hij aan de slag ging bij het staalbedrijf Forges de Clabecq. In die periode kwam zijn vrouw naar België en ze begonnen hier een nieuw leven. Samen kregen ze vijf kinderen, maar voor Boukhriss zijn ze altijd met acht geweest. ‘Mijn vader was weduwnaar met drie kinderen wanneer hij mijn moeder leerde kennen. We zijn opgegroeid als één groot gezin van acht. Pas op mijn veertiende kwam ik erachter dat mijn twee zussen en broer een andere moeder hadden. Ik had het nooit zo aangevoeld.

Vrijgevigheid

Tijdens het jaar leidt ze een druk leven. Ze heeft een voltijdse baan en is daarnaast ook mama van een zoon (6) en een dochter (5). Het is vaak jongleren om alles gedaan te krijgen. Gelukkig kan ze rekenen op haar man om af en toe in te springen. En zijn er de zomervakanties om nieuwe energie op te doen. ‘Haast elke zomer gaan we naar Marokko. Tussen mijn 20 en 28 jaar heb ik daar een uitzondering op gemaakt. Het was een periode waarin ik andere delen van de wereld wilde zien. Nu weet ik dat tijd doorbrengen bij mijn familie in Marokko me veel deugd doet.’ Wat valt er haar op wanneer ze in Marokko verblijft? ‘Mijn vader komt uit een dorp in de saffraanstreek, mijn moeder uit de regio van de olijven. In beide streken is de vrijgevigheid van de mensen bijzonder groot. Ook al hebben ze het materieel niet zo breed, toch houden ze ervan om het weinige dat ze hebben, te delen.’

Laat een kind een kind zijn

Haar echtgenoot Karim is geboren en getogen in Nederland. Zijn ouders zijn afkomstig van het Indonesische eiland Java. ‘Ik zie heel wat gelijkenissen in de waarden die we van thuis meekregen. Bij ons staat de familie centraal. Onze beide moeders besteden veel tijd aan het bereiden van allerlei lekkere gerechten, want als de familie langskomt, dan is het feest. Wat even wennen was: bij ons thuis zitten we met het hele gezin aan tafel om te eten. Bij Karims familie staat het eten op tafel, zodat je je kunt bedienen, maar je gaat zitten waar je wil.’

Kinderen en kleinkinderen zijn de grootste schat die je hier op aarde kunt verwerven. ‘In Java noemt men kleinkinderen poetoes. Hoe meer poetoes je hebt, hoe rijker je bent. Het sluit aan bij de Marokkaanse visie op kinderen. Wij doen alles wat we kunnen om onze kinderen een beter bestaan te geven. Wij vinden het belangrijk om een kind een kind te laten zijn, zodat ze zo lang mogelijk van een onbezorgde kindertijd kunnen genieten.’

Welke waarden ze aan haar kinderen wil doorgeven? ‘Dezelfde waarden die onze ouders ons meegaven. Probeer een goed mens te zijn. Doe altijd je best. Werk hard.’ Boukhriss is ook grote fan van een aantal andere fundamentele waarden. ‘De schoolplicht, de gelijkheid tussen man en vrouw, de vrijheid om te kunnen zeggen wat je denkt,…’ Ze vindt het wel jammer dat er in onze samenleving nog steeds heel wat angst voor het onbekende bestaat. Ze pleit voor wat meer luisterbereidheid en openheid. Vilvoorde ruilen voor een andere plek? ‘Nee. Ik ben fier om Vilvoordenaar te zijn. Onze jaarmarkt en Troostkermis, de jaarlijkse carnavalstoet,… dat is toch de max, niet?’

DE FAVORIETEN VAN…

Mooiste plek in Marokko
Casablanca.

Favoriet gerecht
Rfissa (stukjes kip in een soort van pannenkoek).

Mooiste herinnering
De zomervakanties bij de familie in Marokko.