María Luisa is de dochter van een Spaanse migrant die in 1962 naar Vilvoorde kwam om er als arbeider in een fabriek te werken. Een jaar later zakte zij, samen met haar oudere zus en moeder, af naar ‘Belgica’. Ze kwam in een totaal andere wereld terecht met mensen die een taal spraken waarvan ze geen jota begreep. Het werkte bevreemdend. Tegelijk was het een drijfveer die María Luisa er toe aanzette om snel Nederlands onder de knie te krijgen. Het duurde niet lang of ze had het over ‘België’.

MIGRANTENMEISJE MET STERKE WIL

María Luisa werd geboren in Peñarroya-Pueblonuevo, een dorp in Andalusië van waaruit vele inwoners in de jaren 1960 naar Vilvoorde kwamen. ‘Een betere toekomst voor hun kinderen, dat wilden mijn ouders. Ik herinner me dat mijn moeder huilde toen we moesten vertrekken. In die tijd was een reis naar België een hele onderneming.’

‘Je laat je vaderland achter en je weet niet of je de mensen van wie je afscheid neemt ooit zal terugzien. Vandaag begrijp ik dat dit voor mijn moeder een pijnlijke ervaring was, maar toen was ik jong en kon ik haar verdriet niet vatten. Ik vond het eigenlijk allemaal best spannend en keek er naar uit om het Belgische avontuur aan te vatten.'

'ik besefte dat er maar één manier was om me in deze situatie te redden en dat was: Nederlands leren.'

'Later bleek het toch moeilijker dan oorspronkelijk gedacht. Het is niet niks om als 8-jarig meisje, zonder enige kennis van het Nederlands, in een school terecht te komen waar iedereen alleen Nederlands praatte. Maar ik besefte dat er maar één manier was om me in deze situatie te redden en dat was: Nederlands leren. Dat heb ik dan ook intensief gedaan. Ik herinner me nog hoe ik ’s avonds, in bed met mijn oudere Spaanse nicht, Nederlandse woordjes leerde.’

KOOR MET RIJKE GESCHIEDENIS

María Luisa haar liefde voor de flamenco, de Spaanse muziek en dans uit het Zuiden van Spanje, is nooit gestopt. ‘Vroeger poetste ik al zingend mijn huis. Sommige mensen zijn verslaafd aan drank, sigaretten of suikergoed. Mijn verslaving heet muziek. Zingen en dansen zijn voor mij de essentie.’ Al vele jaren is María Luisa dirigente van het Spaans-Vilvoordse koor El Coro Rociero. Het koor bestaat sinds 1996 en telt zo’n twintig leden. Ze zijn één van de blikvangers op het jaarlijkse Spaanse feest in de Drie Fonteinen. Elk jaar slagen ze erin een stukje Andalusië in Vilvoorde tot leven te brengen. ‘Ons koor heeft in 2002 ook opgetreden op de dag dat de burgemeesters van Vilvoorde en Peñarroya- Pueblonuevo een verdrag tekenden om hun broederschap te vereeuwigen.’