In Peru werkte Ccoyllo als professor informatica. ‘Het waren lange dagen. Door de enorme files naar onze hoofdstad moest ik ’s ochtends om 6 uur vertrekken, ’s avonds studeerde ik tot 22 uur. Hoe vermoeiend die dagen ook waren, ze hebben mijn droom niet kunnen stukmaken: een master onderwijswetenschappen halen in Europa. Ik schreef me in voor een studiebeurs. Toen die werd goedgekeurd, ben ik les gaan volgen aan de UCL Louvain-la-Neuve. Een paar maanden later leerde ik mijn man kennen. Vandaag wonen we met onze twee dochtertjes in Huizingen. En die master heb ik ondertussen op zak.’

De taal van de bergen

Ze vertelt met veel liefde over haar huwelijk dat in 2013 in het kasteel van Dilbeek plaatsvond. ‘Twee jaar later trouwden we voor de kerk in Ayacucho, mijn geboorteplaats. In mijn trouwjurk waren motieven van cocabladeren verwerkt, een plant die veel voorkomt in Peru. Voor mij staat die jurk symbool voor de verbintenis tussen de Peruaanse en de Belgische cultuur.’ Haar dochters heten Killa (5 jaar) en Chaska (10 maanden). In het Quechua betekenen die namen maan (killa) en ster (chaska). En waarvoor staat Quechua? ‘De officiële taal in Peru is Spaans. Daarnaast zijn er maar liefst 47 inheemse talen, zoals het Quechua, of de taal van de bergen. Ze wordt in Zuid-Amerika door ongeveer 10 miljoen mensen gesproken. Eigenlijk is het de taal van de Inka’s. Het is een taal waarvan ik hou, vooral omwille van haar zachte klanken. Ze doet je denken aan de natuur.’

Spontane solidariteit

Voor Ccoyllo is België een land met veel pluspunten. Ze heeft het over ons openbaar vervoer dat zoveel beter is georganiseerd dan in Peru of over onze gezondheidszorg en onderwijs. ‘In Peru is kwalitatief onderwijs zeer duur. Hier is goed onderwijs veel toegankelijker. De Belgische meertaligheid vind ik een troef. Het is geweldig dat mijn kinderen al op jonge leeftijd Frans, Nederlands en Spaans leren. Zelf spreek ik vlot Frans en ben ik al een tijdje Nederlandse les aan het volgen. Het is een taal die ik absoluut wil leren, om zo ook de cultuur beter te begrijpen.’

Mist ze de cultuur van haar geboorteland? ‘Mensen die in de bergen wonen, doen aan ayni. Dat is een vorm van solidariteit waarbij je spontaan je buren helpt. Heeft iemand je geholpen, dan bied je de helper eten en drinken aan. Die vorm van spontane solidariteit mis ik. Net zoals ons carnaval dat drie dagen duurt. Mensen dansen, zingen en spelen dan gitaar en fluit. De grappigste liedjes krijgen een prijs. Ik kan je verzekeren dat er heel wat wordt afgelachen.’

Jezelf voorbereiden op geluk

Ze vertelt dat er in haar geboortestreek veel kunstenaars zijn. Zelf heeft ze veel waardering voor Miguel Laura Mikel, een textielkunstenaar die wollen creaties maakt.

‘Vooral zijn kleuren spreken mij aan. Het zijn die typische warme kleuren die je zo vaak aantreft in Peru. Ze staan symbool voor onze liefde voor het leven.’ Voor corona keerde ze één keer per jaar terug naar haar geboorteland. Dit jaar komt haar moeder naar België. Ze heeft veel respect voor haar moeder. Ze is een sterke en strijdbare vrouw. ‘Zij vocht voor een beter leven voor haar zeven kinderen. Zij is het levende bewijs van de kracht van hatariy, wat sta op en blijf doorgaan betekent. Als ik het moeilijk heb, denk ik aan haar wilskracht en doorzettingsvermogen. Zij heeft me doen inzien dat geluk meestal niet zomaar komt. Het begint met je elke dag opnieuw in te zetten. Ik zie dat als een voorbereiding die je treft om klaar te zijn voor het moment waarop geluk zich bij jou aandient.’

Mooiste plek in Peru
Mijn geboorteplaats Ayacucho.

Favoriet gerecht
Tiradito tres colores (gekookte vis met pikante saus en olijven).

Mooiste herinnering
Mijn gelukkige jeugdjaren.