Ana Monteiro haar loopbaan in de bibliotheek van Tervuren begon in 2017 als vrijwilligster. Tussen de boeken vertoeven in een omgeving waar je mensen van allerlei culturen ontmoet, dat zag ze wel zitten. ‘De culturele verschillen tussen mensen boeien me. Hoe beter je die verschillen begrijpt, hoe beter je de mensen kunt helpen. En hoe meer je gaat inzien dat we uiteindelijk veel meer op elkaar lijken dan we soms denken.’

Negativiteit negeren

Veel Brazilianen bekijken het leven van de zonnige  kant. ‘Het zit in ons DNA om positief te zijn, niettegenstaande Brazilië heel wat miserie kent. De kloof tussen rijk en arm is er bijzonder groot. Veel mensen leven in erbarmelijke omstandigheden. Het raakt mij nog steeds. Tegelijk heeft het mij gestimuleerd om hard te werken en elke dag het beste van mezelf te geven. Ik heb vier jaar op een cruiseschip gewerkt, gemiddeld 10 tot 11 uur per dag. Ik heb er veel geleerd. Passagiers kwamen vaak gestresseerd aan op de boot. Met oprechte aandacht en een glimlach lukte het me meestal om hen op hun gemak te stellen. Ik heb er geleerd om negativiteit te negeren. Dat pas ik vandaag nog steeds toe.’

Graantje per graantje

Hoe is ze erin geslaagd om vlekkeloos Nederlands te praten? ‘Ik volgde twee jaar les aan het Centrum voor Levende Talen (CLT) in Leuven. Een prima opleiding die wel heel wat inspanningen en doorzettingsvermogen vraagt. Je met hart en ziel voor iets inzetten, leerde ik van mijn moeder. Zij heeft heel haar leven hard gewerkt om mijn zus en mij alle kansen voor een beter leven te geven. Ze toonde nooit hoe moeilijk ze het had. Eén van haar favoriete uitdrukkingen was: graantje per graantje vult de kip haar maag. Anders gezegd: stapje voor stapje zul je geraken waar je wil komen. Ze leerde ons onszelf te aanvaarden zoals we zijn en benadrukte dat we uit onze fouten moesten leren. Want: every winner was once a beginner. Ze deed ons inzien dat gevoelens komen en gaan. Of het nu vrolijkheid is of verdriet. Het zijn emoties die net als wolken verschijnen, maar ook weer verdwijnen.’

Lang leve Sint-Hubertus

Vorig jaar werd Monteiro moeder van een zoontje. Zijn komst doet haar beseffen hoe snel de tijd gaat. ‘Hij groeit snel, we hebben geen tijd te verliezen met klagen. De tijd dat we hier zijn, hebben we nodig om een verschil te maken.’

Met deze levenshouding valt het niet te verwonderen dat ze ook veel positieve dingen ziet in onze Belgische samenleving. Zaken die voor ons misschien vanzelfsprekend zijn. ‘In België zorgt de overheid voor zijn burgers. Ik denk bijvoorbeeld aan sociale woningen, de vele culturele activiteiten, de opleidingen Nederlands,…’ Een activiteit waar Monteiro naar uitkijkt, zijn de jaarlijkse SintHubertusfeesten in oktober. ‘Zo’n evenementen werken verbindend, al vele jaren. Ze vertellen ons hoe sommige wezenlijke dingen de tijd trotseren.’ 

FAVORIETEN VAN
Ana Monteiro

MOOISTE PLEK IN BRAZILIË
Kusten van Ceará, deelstaat in het noordoosten.

FAVORIET GERECHT
Picanha, een sappig stukje rundvlees.

MOOISTE HERINNERING AAN BRAZILIË
De bezoeken aan mijn familie in het binnenland