Nachtwerk is het resultaat van een bewogen periode in zijn leven, van zijn opgebouwd meesterschap over de gitaar en van ouderwets romantisch maar ook nauwgezet nachtwerk. De nieuwe plaat brengt Vander linden ook voor drie concerten naar de Rand, waar hij thuis is. Hij heeft lang in Brussel gewoond, maar is eigenlijk een kind van de Rand. ‘Ik kom uit Steenokkerzeel, heb een tijdje in Ternat gewoond en woon nu in een vrijstaand, energieonvriendelijk huis in Asse waar je van de Vlaamse Bouwmeester eigenlijk niet meer in mag wonen.’ Niet dat zijn omgeving heel veel invloed heeft op zijn muziek, want die komt altijd tot stand aan de keukentafel. ‘Je voelt heel goed welke muziek geschreven wil worden als meer intimistisch solowerk en welk als meer uitbundig materiaal voor groepsgebruik. Dat is geen ingewikkelde wetenschap. De muziek van De Mens evolueert een paar keer van de jamsessie naar de keukentafel en terug, het solowerk blijft aan de keukentafel en klinkt daardoor ook meer keukentafel.’

Een deel van Nachtwerk kwam naar verluidt tot stand in het schrijfhuis van televisiemaker Jan Eelen.

‘Hij heeft mij onderkomen geboden in het begin van mijn scheiding. In zijn ouderlijk huis waar hij zelf ook schrijft. Het had wel iets om alle twee aan het werk te zijn in de tegenoverliggende zolderkamers van dat huis. Mogen schrijven met de ganzenveer bij maanlicht, terwijl iemand anders verderop ook zit te tobben op woorden, was een mooi artistiek gegeven dat ik al lang niet meer had meegemaakt.’

Welke invloed had jouw relatiebreuk op de plaat? 

‘Die is natuurlijk aanwezig. Vorig jaar is ook mijn vader gestorven. Er was dus een drang om mij uit te drukken over het een en het ander, maar ik wil niet zover gaan om de plaat therapeutisch te noemen, want therapie had ik niet nodig. Maar als je liedjes maakt, is zo’n scheiding duidelijk een deel van het materiaal waarmee je werkt. Daarnaast was er ook een praktische kant. Door het co-ouderschap kwam ik in een situatie terecht die niet altijd fijn en makkelijk is, maar wel het voordeel heeft dat ik om de andere week meer tijd heb om op elk moment van de dag en de nacht te kunnen schrijven. Vandaar dat 2017 ook zo’n productief jaar was.’

Een plaat vol zelfmedelijden is het in ieder geval niet geworden. Je ‘draagt het als een man’ en ‘’s avonds na het leven’ analyseer je vrij nuchter de film.

‘Op de donkerblauwe hoes staat een licht dat brandt. Dat licht schijnt ook in de teksten. Het zijn geen nummers die doen uitschijnen dat ik nadien mijn polsen ga oversnijden. Op je negentiende kan je je als een Lord Byron op de grond gooien in een graflandschap. Als je wat ouder bent, kan je fouten en feiten beschouwen. Als dan de muziek goed is, gaat het ook over andermans relatiebreuk. De plaat is trouwens niet echt een breuk met mijn verleden. Ik speel tijdens de toer ook oudere nummers die goed aansluiten bij het nieuwe materiaal.’ 

Je teksten zijn iets prozaïscher dan anders en de muziek is eenvoudig, nauwgezet verklankt vakmanschap.

‘De liedjes zijn opgenomen op vier, hooguit vijf klanksporen, maar wel met zorg inderdaad. Mensen willen graag over de inhoud van de plaat praten, maar als muzikant ben je ook heel erg bezig met hoe je ze aanpakt. Ik vind de klank enorm belangrijk. Ik hou van Richard Hawley, van sixties folkrockplaten, van Dylan natuurlijk, maar het gebeurt niet zo vaak dat een nummer eruit komt zoals het aanvankelijk in mijn hoofd klinkt. Als dat lukt, heeft dat niets met toeval te maken, maar met hard werk en goed gitaarspel. Mensen appreciëren die handgemaakte kant. Dat merk ik ook live. De optredens draaien om een man met een gitaar die wat ingetogen liedjes komt spelen en die afwisselt met wat humor, zoals bij Richard Thompson.’

Solo Tour 2018
Frank Vander Linden

VR • 13 APR • 20.30
Vilvoorde, CC Het Bolwerk, 02 255 46 90

DO • 19 APR • 20.30
Sint-Genesius-Rode, GC de Boesdaalhoeve, 02 381 14 51

WO • 25 APR • 20.30
Humbeek, El Dorado, 02 263 03 43