Zo lang ik mij kan herinneren, fiets ik. Altijd met de tweewieler op pad. Ik gebruik de auto enkel als het niet anders kan. Dat gebeurt zelden en dus heb ik geen eigen wagen, wel een abonnement op Cambio, een systeem van autodelen.’ Veyt woont in Laken en fietst wekelijks naar twaalf tot vijftien verschillende plaatsen in de Rand om er muziekworkshops te geven. ‘Ik pendel tot in Merchtem en Jezus-Eik. De gemiddelde afstand is 6 km, maar dat kan oplopen tot 13 km heen en even veel terug.’

VERHALEN EN FILMISCHE BEELDEN

‘Fietsen maakt mij gelukkig. Wanneer ik aan het trappen ben, voel ik mij vrij en dakloos. De buitenlucht doet altijd deugd en de horizon is oneindig. Wanneer ik bekenden tegen kom, neem ik de tijd om een praatje te slaan. Ik zie veel fantastische uitzichten, die sterk kunnen variëren naargelang de weersomstandigheden. Dat gevoel is veel waard. Er ontwikkelen zich verhalen in mijn hoofd. De omgeving inspireert mij. Wanneer ik op een maandagavond van Jezus-Eik terugrijdt, passeer ik langs het Rood Klooster en zie ik de maan poëtisch weerspiegeld in de donkere vijver. Net een filmscène. Op dergelijke momenten krijgt mijn creativiteit zuurstof.’ 

INSTRUMENTEN GAAN MEE

Veyt pendelt op een koersfiets van Ridley, met bagagerek en een handige fietskar waarin hij soms tot wel twintig ukelele’s vervoert. Momenteel werkt hij aan een soort fietszak waarin hij zijn gitaar kan meenemen. Elk excuus om een deelauto of openbaar vervoer in te schakelen, werkt hij zo veel mogelijk weg. Op dat vlak wil hij mensen inspireren. 

‘Mensen vinden me eerst fanatiek, maar wanneer ze me leren kennen, begrijpen ze dat ik voor mezelf mogelijk maak wat ik belangrijk vind. Hoe kijk je naar je eigen waarden en wat doe je er voor? Gezondheid en omgeving zijn belangrijk voor mij. Dus met een goede voorbereiding en doorzettingsvermogen kan ik mijn waarden volgen. Ik overdrijf misschien in mijn fietsgebruik, maar mijn gedrevenheid heeft een positief effect, in tegenstelling tot het overdreven autogebruik van velen.’

VERSNIPPERING

‘Het bewustzijn over de positieve effecten van fietspendelen, stijgt’, zo schat Veyt in. ‘Er zijn veel meer fietspendelaars dan vroeger. Twaalf jaar geleden was ik een fietsende eenzaat. Automobilisten wensten mij liever weg. Vandaag sta ik soms met tien andere fietspendelaars aan een rood licht te wachten. Automobilisten houden hier stilaan meer rekening mee, ze moeten wel. Maar, opvallend, hoe verder van het centrum, hoe agressiever de chauffeurs. In de Rand is er dus nog wat sensibilisering nodig, gek genoeg. Ik ging ervan uit dat er een grotere fietscultuur zou zijn in de Rand dan in de stad, maar dat blijkt dus niet altijd het geval.’

Veyt kan zich ergeren aan het versnipperde infrastructuurbeleid in de Rand. ‘Aan de fietspaden kan je merken wanneer je een nieuwe gemeente binnen rijdt. Elk bestuur heeft zijn eigen beleid. Daardoor kan een fietspad bij een gemeentegrens plots ophouden of afgeleid worden op de weg naast geparkeerde auto’s. Dat gaat toch niet. Tijdens de zomermaanden trek ik er als vrijwilliger op uit om het sociaal-artistieke veld in andere wereldsteden te ontdekken. Ook daar neem ik de fiets. Zelfs in grote steden als New York, waar ik doorheen fietste, is de fietsinfrastructuur consequent in orde; om het grote voorbeeld op vlak van fietsinfrastructuur, Nederland, nog niet te noemen. Daar kan je een stad of de natuur echt beleven per fiets, en dat stimuleert mensen om de auto thuis te laten. Daar zouden wij ook naartoe moeten.’

Aantal km/week
150 km

Route
Laken – verschillende gemeenten in de Vlaamse Rand