Het enorme zangtalent en het tragische levensverhaal van de Londense soulzangeres Amy Winehouse werkt voor muziekliefhebbers zo inspirerend dat zich de afgelopen jaren al verschillende imitators en coverbands hebben aangediend. Maar wie het dichtst bij de sfeer en de kwaliteit van toen wil komen, kan best terecht bij Forever Amy. Daarmee toert de voormalige begeleidingsband van Winehouse, aangevuld met de Siciliaanse jazz- en soulzangeres Alba Plano, de wereld rond.

Eerste ontmoeting

Naast keyboardspeler Xantone Blacq, gitarist Hawie Gondwe, drummer Nathan Allen en saxofonist Jim Hunt is bassist Dale Davis een van de leden van die band. Hij sprak de zangeres nog op de avond voor haar dood in 2011 en haalt enkele herinneringen op aan de intense periode met haar. Dale Davis: ‘Ik herinner me nog onze eerste ontmoeting in 2003 tijdens een auditie waarop ik aanvankelijk niet werd aangenomen omdat Amy vasthield aan haar oude bassist. Omdat die uiteindelijk te veel werk had bij George Michael mocht ik voor de volgende show toch meedoen als de minder mooie en goedkopere optie. (lacht) Dat was net voor het album Frank af was en we aan een toer van achttien maanden begonnen. Daarna volgde een korte break voor we met Back to Black in nog een heel andere dimensie terechtkwamen. Ik herinner me nog de zonnige zondagmorgen op weg naar de eerste repetitie. Toen ik aankwam was Amy verwikkeld in een hevige discussie met haar manager. Ik wist meteen wat voor een sterk karakter ze had.’

Druk van de roem

Davis was onder de indruk van Winehouse haar muzikale capaciteiten en haar persoonlijkheid. ‘Ze was pas negentien, maar lang geen meisje meer. Ze was redelijk stil maar heel grappig. Tijdens de toer kon ze de hele groep entertainen. Daarna stapte ze op het podium en pakte de zaal in. Ze hoefde niet te wachten tot nummers opgenomen waren om live te brengen. Ze zong nooit op automatische piloot, tastte alle grenzen van een song af. Ik heb altijd het gevoel gehad dat ze zo veel licht gaf dat het haar lot was om te vroeg op te branden.’

Dan kwamen de momenten waarop ze helemaal niet meer op het podium verscheen. ‘Tot aan de uitreiking van de Grammy Awards eind 2007 ging het goed. Daarna gingen bepaalde zaken in haar persoonlijk leven een rol spelen en op een gegeven moment hoorde ik mezelf iets te vaak uitleggen dat het optreden niet kon plaatsvinden. Ik denk niet dat het aan haar zelf lag. Ze was intelligent genoeg om haar problemen te erkennen, maar het ontbrak haar aan kracht om de beslissende stap te zetten en er iets aan te doen. De druk van de roem speelde daarin een rol. Het succes van Back to Black was moeilijk te evenaren en als je moe bent van de spotlights komen de demonen naar boven. Amy sprak nooit over zichzelf. Alleen op de avond voor haar dood. Toen belde ze me terwijl ze op YouTube naar filmpjes van zichzelf zat te kijken. Ik kan toch een beetje zingen, zei ze. Dat was de enige keer in acht jaar dat ze zichzelf een compliment gaf.’

VR · 6 MAA · 20.00
Forever Amy
Amy Winehouse Band & Alba Plano
Wemmel, GC de Zandloper, 02 460 73 24