De Zweedse regisseur Levan Akin heeft Georgische roots. Toen hij hoorde over de gewelddadige reacties van conservatieven op de eerste Pride in hoofdstad Tbilisi besloot hij zich hierin te verdiepen. Het resultaat is een meeslepende film die de Georgische cultuur ongelooflijk goed weet te vatten. Vanaf de eerste seconde kleef je aan het hoofdpersonage Merab, een jonge, talentvolle danser bij het nationale gezelschap. De traditionele dans draait om mannelijkheid en stoerheid, hier is geen plaats voor holebi’s. Wanneer Irakli het dansgezelschap vervoegt en zijn belangrijkste concurrent wordt, staat de wereld van Merab op zijn kop. Meer nog dan jaloezie voelt hij een enorme aantrekkingskracht. Dat de hoofdpersonages zo’n schrik hebben om zich te outen is helaas niks overdreven. Toen de film in Cannes in de running was voor de Queer Palm hadden cast en crew schrik om verbannen te worden, en rond de eerste filmvertoning in Georgië ontstond zoveel commotie waardoor cinemabezoekers uiteindelijk politiebegeleiding kregen. In België kunnen we het gelukkig zonder doen, dus mis deze parel niet!

12 JAN ● 20.00
And then we danced
Alsemberg, CC de Meent, 02 359 16 00