En als je dan ziet waar ze vandaan komen, hoe ze zich verspreiden over het Europese continent en de wereld… je gelooft je ogen en oren niet. En hoe die soortenrijkdom tegenwoordig herleid is tot slechts enkele commerciële successen die hun weg naar de supermarkt vinden.

Gelukkig is er opnieuw meer interesse voor de oude rassen. Hopelijk vinden al die fruitbomen opnieuw de weg naar onze tuinen en boomgaarden. Want al hun natuurlijke eigenschappen maakte dat fruit vroeger erg belangrijk was in ons voedsel.

Toen kon je van augustus tot maart tien verschillende soorten appels en peren eten, elk met hun uitgesproken smaak. De moeilijkst te bewaren soorten belandden in een stoofpot of als confituur. Ze leverden gezond voedsel op voor tijdens de grillige wintermaanden. Wat een ongekende rijkdom en gezond eten zijn we intussen verloren?

Hopelijk komt een deel van die oude fruitbomen terug met de vernieuwde interesse voor oude rassen. Of we ooit het niveau van weleer halen? Dat valt te betwijfelen, maar met slechts een fractie ervan zou ons landschap er al heel anders uitzien. En we zouden opnieuw wat meer variatie krijgen in ons inheems fruitaanbod. Help je hieraan mee door jouw boompje te planten?