Tekenen onderweg, ik doe het al zo lang. De schetsen houden de tijd vast. Ze geven een beeld van de woonst waarin ik leef, de landschappen die ik doorkruis, het café waar ik uitrust. Schetsboeken van twintig jaar oud geven mijn gemoedstoestand van toen prijs. Wanneer ik een schets maak, gaat de ontmoeting met plek of situatie iets dieper. Ik kijk met meer aandacht. Waarnemen, daar komt het op neer. Het landschap hoeft niet uitzonderlijk te zijn, de situatie mag banaal zijn, maar de ontmoeting moet compleet zijn. Ik heb steeds tekenmateriaal bij me. Het stelt me in staat de omringende wereld te vatten. De Rand getekend, Wim Didelez.

De plantentuin in Meise. Een groepje doodgewone berken vangt de zon in de stilte van de morgen.

Met het geraas van de Brusselse ring in de rug twijfelt Relegem nog tussen het pastorale landschap en de verkaveling.

Zellik. Naast de Brusselse ring en de uitgestrekte industriezones is er nog wat plaats open gelaten voor een stukje groen en wat velden.

Beetje bij beetje geeft Kobbegem zich bloot aan de wandelaar die vanuit Relegem komt. Van achter weidse, glooiende velden duiken de torenspits van de kerk en de brouwerij als eersten op.

www.wimdidelez.be