Wat een race was dat! Dat was letterlijk één tegen allen, en hij deed wat hij vier jaar eerder in Zuid-Korea had gezegd dat hij zou doen, nadat hij daar de zilveren Olympische plak binnenhaalde. Hij ging voor goud in Peking. En weet je wat? Hij haalde goud in Peking!

Zelfs de Nederlanders gunden het hem op alle mogelijke manieren via alle commentatoren, en dat wil wat zeggen. Ze beseften dat Bart al het werk zelf leverde en er dan nog de ultieme eindsprint uitperste tegen de twee Zuid-Koreanen.

In de euforie van de overwinning ging gelukkig ook nog aandacht naar het zeskoppig team dat de gouden medaillewinnaar perfect had voorbereid. Vier jaar hebben zij mee geschaafd en geschaafd om alle technische onvolmaaktheden weg te vlakken en de fysieke conditie aan te scherpen voor het moment suprème. Hij zei dat hij meer op de fiets had gezeten om uithouding te trainen dan dat hij op het ijs had gestaan. Dat doet geen enkele schaatser hem na, wees daar maar zeker van.

De minzame man uit Herent heeft bovendien nog een kwaliteit die niemand in zijn sport in die mate heeft: hij leest een massastartwedstrijd als geen ander. Het gaat om een zeldzame combinatie van strategisch inzicht, positionering, kracht en techniek die beslist over goud of zilver. Vriend en vijand is het erover eens dat alleen Bart Swings dat samenspel perfect in elkaar kan puzzelen. Met het gekende resultaat. Hoed af en diepe buiging.