Olivier Verhoeven, papa van drie, woont samen met vrouw en kroost in het rustige Hoeilaart, op een boogscheut van het Zoniënwoud. Vlakbij de stad, maar pal in het groen. ‘Dat maakt het zo geweldig om hier te wonen. Het werk heeft ons naar deze streek geleid. We zijn allebei opgegroeid in Antwerpen. Na mijn studiejaren vond ik een job in de IT-sector in het Brusselse. Een bewuste keuze, want ik ben tweetalig opgevoed en wilde die extra troef uitspelen.’ Dertien jaar geleden ruilde hij hartje Brussel voor de Druivenstreek. ‘Heel toevallig. Mountainbiken is mijn grote passie en al fietsend ontdekte ik de groene Rand. Geleidelijk aan raakte ik verknocht aan de regio en droomde ik stiekem van een leventje met mijn gezin in Hoeilaart.’

GOED SAMENLEVEN

Door de verdere verstedelijking van de Rand kleurt ook de gemeenschap in Hoeilaart almaar internationaler. ‘Die diversiteit vind ik net leuk. De vele culturen die hier samenwonen en elkaar proberen te ontmoeten, dat lukt aardig. Aan de andere kant heb je de Hoeilanders, die hier generaties wonen en boeiende verhalen vertellen. Over de geschiedenis van de serres bijvoorbeeld. Of hoe de streek evolueerde tot wat ze nu is. Ook de verhalen van nieuwe inwoners met een andere origine inspireren. Toen wij hier introkken, kenden we niemand. Ik heb een vriendenkring opgebouwd via de kinderen; ouders die ik aan de schoolpoort of de kribbe ontmoet.’ 

‘Tweetaligheid is een groot pluspunt in onze maatschappij. Ik probeer onze kinderen op te voeden zoals we zelf werden grootgebracht. Thuis spreken we Frans, daarbuiten verloopt het meeste in het Nederlands. Op school, met de vriendjes, in hun sportclubs. Daar haal je voordeel uit. Je raakt sneller geïntegreerd en maakt makkelijker contacten.’

WEDERZIJDS RESPECT

Hoe ervaart Olivier de taalkwesties in de regio? ‘Als ik rondom mij kijk, merk ik die taalproblemen bijna niet. In Hoeilaart tracht men er positief mee om te gaan door het als een verrijking te beschouwen en niet als een bedreiging. Wederzijds respect is daarbij belangrijk. En ook behulpzaamheid. Na hun schooluren helpen mijn kinderen bijvoorbeeld anderstalige klasgenootjes hun Nederlands bij te schaven. Spelenderwijs. Dat vind ik mooi.’ 

‘Je hebt hier een echt gemeenschapsleven. Kleinschalig, maar aangenaam. Het zorgt er - voor dat inwoners en gezinnen buiten komen. Bijvoorbeeld naar de gemeenschapscentra zoals Felix Sohie of Den Blank in Overijse. En uiteraard is er het Druivenfestival waar elk jaar naar uitgekeken wordt. Dat zijn de momenten om gezellig samen te zijn.’

GENIETEN VAN DE KLEINE DINGEN

‘Of bepaalde zaken beter kunnen? Daar moet ik even over nadenken. Meer fietspaden misschien. Er worden nog te weinig inspanningen geleverd voor de zwakke weggebruiker. In Hoeilaart, maar ook elders. En ik stel mij vragen bij de werken aan het Gewestelijk Expresnet (GEN), al in 2006 gestart en nog steeds niet klaar. Nu wil men de Ring verbreden, maar waarom niet eerst focussen op het afwerken van het GEN?’ Tot slot: ‘Genieten van de kleine dingen des levens vind ik belangrijk. En respect voor de natuur. Hoeilaart houdt elk jaar een zwerfvuilactie. Wat mij telkens verbaast, is het volume afval dat zomaar ergens langs de weg of in de natuur wordt gedropt. Onbegrijpelijk.’