Zeven jaar geleden streek de 45-jarige Antwerpenaar via omzwervingen langs Genève, Parijs en Brussel neer in Meise. Een bewuste keuze? ’Toeval. Onze woning in Molenbeek bleek te klein voor een gezin met een tweeling op komst. We gingen op zoek naar meer rust, buiten de stad. Toen viel ons oog op een huis in Meise.’

ONBEKEND

‘We kenden niemand in de gemeente, maar dat heeft niet lang geduurd. Vooral via de school leer je vlot nieuw mensen kennen. Intussen hebben we een hechte vriendenkring opgebouwd. Meise is heel leuk om te wonen. Onze kinderen kunnen er nog redelijk vrij op straat spelen. Vlakbij ligt de Plantentuin, die opnieuw herleeft en vaak activiteiten organiseert. Ook de centrale ligging is een pluspunt. Van hieruit zijn alle grote steden bereikbaar. Wat mij wel opvalt, is het groeiend aantal kleine handelszaken dat de laatste jaren de deuren sluit. Jammer, want zo verdwijnt ook een stukje animo in het dorpscentrum. Ik mis er soms wat gezellige drukte. Gelukkig is er de wekelijkse markt op zaterdag, waar je altijd dorpsgenoten ontmoet voor een leuke babbel.’

AMBACHT

Het leven is te kort om er niet het beste uit te halen. Dat moet de marketeer van opleiding gedacht hebben toen hij anderhalf jaar geleden zijn topbaan bij softwaregigant Microsoft inruilde voor een creatieve functie bij de West-Vlaamse kwaliteitsslager Hendrik Dierendonck. ‘Het was een stap die rust bracht in mijn leven en tegelijkertijd de kans bood om nieuwe zaken te ondernemen, zoals strategieën en concepten uitwerken. Een dag per week sta ik mee achter de toonbank van de beenhouwerij in Brussel. Puur uit passie voor de stiel. Misschien had ik een carrière als slager moeten ambiëren. Tenminste, had ik destijds geweten dat je dat ook effectief kon studeren.’

‘Beseffen dat je meewerkt aan een mooi, Vlaams verhaal rond ambacht, duurzaamheid, terroir en respect voor het dier en de natuur, daar haal ik elke dag energie uit. Je merkt dat er een nieuwe wind waait als het op eten van vlees aankomt. Mensen consumeren minder, maar beter vlees. Het is de taak van de slager om hen daarbij te helpen, het verhaal achter het product mee te geven.’

DIVERSITEIT

‘In de Rand blijft het tekort aan fietspaden toch een aandachtspunt voor het beleid. Pendelen met kinderen is bijwijlen geen sinecure. Een goede mobiliteit in de hele regio is essentieel. Vooral in de richting van de hoofdstad kan het beter, ook op vlak van openbaar vervoer. Wij houden van lekker eten op restaurant, maar je bent soms sneller in Antwerpen of Gent dan in een Brusselse zaak. Ik ben benieuwd naar de impact van het sneltramproject langs de A12. Al is het nog even wachten vooraleer die klaar zal zijn.’

Het multiculturele karakter van de Rand vindt de Hasque positief, ook in het onderwijs. ’Diversiteit is een natuurlijke evolutie in onze samenleving. Dat leerlingen op school met andere culturen in contact komen, is een verrijking, maar in de klas en op de speelplaats moet het Nederlands wel de voertaal blijven. Ik vind het belangrijk dat onze kinderen verschillende talen spreken. Daarom gaan ze dit jaar Franse bijlessen volgen, spelenderwijs. Zelf ben ik tweetalig opgevoed. Thuis Frans, op school Nederlands. Dat was niet altijd even evident. Mettertijd wierp het zijn vruchten af. Meertaligheid is een troef. Daarnaast wil ik hen ook een brede kijk op de mogelijkheden van het leven meegeven., zodat ze later bewuste keuzes kunnen maken. En dat in respect voor de mens en zijn omgeving.’