Isabelle Moens is een jaar afgestudeerd als interieurarchitecte aan Sint-Lucas en Interior design aan de Luca School of Arts. Ze groeide op in Asse, waarvan ze afkomstig is en nog altijd woont. ‘Ik woon hier heel graag. De Rand is strategisch goed gelegen, heel centraal. Van hieruit kan je snel andere steden bereiken. Op 20 minuten ben ik met de trein in Brussel-centrum. Een minpunt? Het verkeer in en rond het centrum. Heel druk en zeer veel files. Of de geplande ringweg daar veel verandering in zal brengen, valt af te wachten. Gelukkig kan ik op tijd in het groen verdwijnen, want Asse heeft ook nog heel wat open en groene plekken. Ik wandel en jog regelmatig in de buurt, ook in deelgemeente Kobbegem of gewoon de velden in. Dan kom ik tot rust.

Verhuizen

Ze woont samen met haar vriend in een appartement in Asse. Binnenkort moeten ze verhuizen. ‘Het appartementsgebouw wordt gesloopt voor de ringweg. Op termijn willen we iets kopen en renoveren. De kans is groot dat we in de Rand blijven wonen. Nu wonen onze beide ouders op wandelafstand van ons appartement. Mijn vriend werkt in Vilvoorde en pendelt er met de fiets naartoe, ik werk in Wolvertem bij buitenwinkel Van Hie. Het is comfortabel dat we allebei relatief dichtbij huis werken.’

Texturen

Naast haar job als interieurarchitecte is Moens gepassioneerd door stoffen, texturen en weven. ‘In de kunstacademie van Anderlecht heb ik kennisgemaakt met allerlei weeftechnieken. Daar wil ik me verder in verdiepen. In de toekomst wil ik mijn passie van weven en stoffen combineren met mijn achtergrond als interieurarchitecte. Ik zou mijn kennis graag met andere mensen delen, zodat we samen de uiteenlopende mogelijkheden van stoffen en texturen kunnen ontdekken. Maar goed, ik zal wel zien wat mijn pad kruist.’

Proevertjes

Naast wandelen en joggen, gaat Moens in haar vrije tijd ook al eens uit eten. ‘Corona heeft wel wat veranderd’, stelt ze vast. ‘Mensen spreken meer thuis af. Het aantal cafés en restaurants in het centrum van Asse is op één hand te tellen. Er is veel leegstand in het centrum. Dat vind ik spijtig. Horeca en handelszaken zouden meer gestimuleerd mogen worden, zodat het centrum een fijne ontmoetingsplaats kan zijn. Als ik uit ga eten, dan kies ik dikwijls voor Japans. Ook de Libanese keuken smaakt naar meer. Het sharing concept, waarbij je kleine gerechtjes met mekaar deelt en proeft, spreekt me aan. Het is ook een verfijnde keuken.’