Een zestal jaren geleden belandde de 39-jarige Limburger via Antwerpen in Wemmel. Vandervelden: ‘Ik ben hier komen wonen zonder de gemeente echt te kennen. We waren eigenlijk op zoek naar een stekje in Brussel, maar dat bleek te duur. Ons oog viel op een woning in Wemmel. We hadden eerst twijfels, maar de overbuur trok ons over de streep. Toevallig een oude klasgenoot uit Limburg.’

ENGAGEMENT

Vandervelden heeft een tijd weinig gehad met Wemmel. ‘Het was wennen. Ik ben iemand die nogal verknocht is aan zijn heimat, vandaar. Ik zal ook nooit zeggen dat ik mijn hele leven in de Rand blijf wonen. Wat me opviel, is dat de buren elkaar amper kenden. We hebben onze buren uitgenodigd en het bleek dat sommigen al twintig jaar naast elkaar woonden, zonder elkaars voornaam te kennen.’

Dat was het verleden. Vandervelden vond dat er verandering in moest komen. Hij zet zich in voor Warm Wemmel en organisaties zoals ChâtO. ‘Ze hebben een nieuwe vibe in de gemeente gebracht. Mensen ontmoeten elkaar op een andere manier, knopen een gesprek aan. Ik heb heel vaak gehoord dat daar nood aan was. Het heeft de band tussen de inwoners zeker versterkt.’

‘Die band zie ik bijvoorbeeld ook als ik winkel. Stap je in Wemmel een winkel binnen en spreek je Frans, dan zullen ze in het Frans antwoorden. Spreek je Nederlands, dan antwoorden ze in het Nederlands. Dat vind ik fijn. De taalproblemen zijn hier wat naar de achtergrond verdwenen, zeker als je vergelijkt met andere faciliteitengemeenten in de Rand.’

Vandervelden wil de regio dus warmer maken. Aandacht vestigen op solidariteit. ‘De opbrengsten van onze evenementen gaan naar de strijd tegen kinderarmoede in Wemmel. Die is hier groot. Maar mijn sociaal engagement reikt verder dan de regio. Ik ben samen met een team van vzw Humain actief in het Maximiliaanpark. We verzamelen informatie over de leefsituatie van de om en bij 500 mensen op de vlucht die er verblijven. Ik trek ook naar de kampen in Noord-Frankrijk. Daar heb ik schrijnende dingen gezien en pakkende verhalen gehoord.’

NAAR BUITEN KOMEN

Terug naar de Rand. Hoe kijkt Vandervelden ernaar? ‘Ik woon hier graag, al ken ik de regio misschien nog niet zo goed. Ik heb niet meteen de behoefte om op verkenning te gaan omdat in Wemmel alles binnen handbereik ligt. Het is hier niet zo levendig als in Antwerpen, maar ik vind wel dat je van een gemeenschap kunt spreken.’

‘Ik voel dat de randgemeenten met elkaar verbonden zijn. Bijvoorbeeld door de gemeenschapscentra en hun cultuuraanbod. Ze zorgen voor een kruisbestuiving tussen de gemeenten en dat de inwoners naar buiten komen.’

Al moeten ze daarvoor wel de verkeersproblematiek trotseren. ‘Ik heb het vooral moeilijk met het openbaar vervoer dat hier behoorlijk ondermaats is. Binnenkort ga ik in Mechelen werken. Ik heb eens uitgeplozen hoe ik daar geraak en daar word je niet vrolijk van. En als je de wagen neemt, kom je in de files terecht.’

Andere minpunten? ‘Misschien het hoge aantal inbraken, maar dat is wat eigen als je nabij een grootstad woont? Voor mij wordt de rand niet verdrukt door de stad. In Wemmel heb je niet het gevoel in Brussel te zijn, maar wel in een charmante gemeente met haar eigen karakter, waar het fijn wonen is.’