Zo vind je aan het kruispunt van de Doolegtstraat en de Marnestraat nog een restant van wat eens een bekende bron was. Ze voedt de vijver in het park, maar de weg ernaartoe bevindt zich grotendeels ondergronds. La Source, de naam van de vlakbij gelegen school, is dus geen vergissing. Coördinatie Zenne is een organisatie die zich onder meer tot doel stelt om zoveel mogelijk verborgen bronnen van Brussel weer bovengronds te halen. Dit is er één van. Als je de Vliegpleinstraat, een verwijzing naar het voormalige vliegveld van Evere, verlaat voor de W. Van Leeuwlaan kom je aan de Haachtsesteenweg. Daar waren we het spoor even bijster, maar het is de bedoeling dat je deze grote verkeersader simpelweg kruist om uit te komen in de Jan-Baptist Bauwensstraat.

Vanaf de rotonde aan de Jan-Baptist Desmethstraat is het nog even stappen, maar wat zou je denken van een museumbezoek aan de Molen van Evere, in de Windmolenstraat 21? Je kan er tot eind augustus de interessante tentoonstelling Food and the City. De stad voeden, vroeger en nu meepikken. Ze geeft een boeiend beeld over deze steeds actuelere problematiek. Trek er minstens anderhalf uur voor uit.

Kerkhof om stil van te worden

Als je via de Provencewandelwegen de lange Eenboomstraat afstapt, kom je aan de pronkerige hoofdingang van het veertig hectare grote kerkhof van Brussel. Ik kan het nooit laten om een kerkhof te bezoeken en hier krijg je waar voor je geld, want de kerkhoven van Evere en Schaarbeek komen er zomaar bovenop. Het zijn gevarieerde locaties om stil te staan bij de dood of bij oorlogen, zeker als je het militair kerkhof erbij neemt. Daar kan je veel monumenten en gedenktekens bekijken. Sommigen gaan zelfs terug tot de gesneuvelden in de Slag bij Waterloo. Of je houdt het bij de vele bekende figuren die hier begraven liggen zoals Adolphe Max, Paul Van den Boeynants, Adrien de Gerlache en vele anderen. In het uiterste noordoosten zit je trouwens al op het grondgebied van Sint-Stevens-Woluwe, deelgemeente van Zaventem. Je kan van de gelegenheid gebruik maken om even door steken naar het onvolprezen Woluweveld, maar dan ben je zo weer een paar uur extra onderweg. De wijdse panorama’s zijn wel een ommetje dubbel en dik waard.

Landschapspark

We volgen verder de Groene Wandeling tot aan de Steenboklaan. Daar loont het de moeite om via de voorziene omweg langs de Korenbloemlaan kennis te maken met het Roodebeekpark en de Gulledelle. In het Roodebeekpark vind je een heus arboretum met een twintigtal verschillende inheemse en exotische boomsoorten, dat slechts bij weinigen bekend is. Zelfs de vele wandelaars die er half maart passeerden, waren er zich niet van bewust. De kinderen waren geïnteresseerd in het insectenhotel en de nog aanwezige natuurlijke vegetatie met enkele uitbundige lentebloeiers. Het geheel oogt zo ongeveer als een betere variant van een Engels landschapspark.

De Gulledelle in Sint-Lambrechts-Woluwe biedt een andere aanblik. Hier bevindt zich onder meer het vroegere gebouw van waaruit het Brusselse milieubeheer jarenlang zijn uitvalsbasis had. Nu zit de BIM al enige tijd in de zogenaamde broodrooster op het terrein van Thurn & Taxis. Wat nog overblijft van de site nabij de Atticalaan is een grotendeels verkavelde zone, met de restanten van een natuurgebied waar het fijn wandelen is. Je zou het kunnen bekijken als een echte struinplek waar je naar believen de verharde en informele paadjes kan combineren tot een ontdekkingsmoment. Hoe lang de groene vlek nog gaat standhouden tegen de oprukkende mastodonten is zeer de vraag. De omwonenden zijn alleszins gewonnen voor het bewaren van hun geliefde ontmoetingsplek. Daar lieten ze tijdens mijn bezoek geen twijfel over bestaan.

‘Ik kan het nooit laten om een kerkhof te bezoeken en hier krijg je waar voor je geld.’

Dit vierde traject van de Groene Wandeling eindigt aan de altijd drukke Woluwelaan, maar even tevoren maak je nog kennis met de historische hoeve Hof ten Berg, momenteel in gebruik als Montessorischool. Ze is gelegen in een groenzone, met onder meer de obligate volkstuin die veel groentekwekers van allerlei pluimage aantrekt. Half maart was er al een drukte om de eerste lentewerkzaamheden aan te vatten. Dat verliep in een gemoedelijke sfeer. De bodem was toen al redelijk droog en de schrik zat erin dat we een droog jaar zouden krijgen. Bij een lekkere pastis werden de mogelijke toekomstige zorgen echter vlot weggespoeld. De volgende keer trekken we verder op verkenning naar de vallei van de Woluwe.