In 1117 schonk hertog Godfried I van Brabant dit hof met domein aan de vrouwenabdij van Vorst. Met 100 ha te bewerken grond en een bijhorende, inmiddels verdwenen, watermolen die het graan maalde, zorgde dit hof voor werkgelegenheid en bedrijvigheid, en oefende zo een belangrijke invloed uit in de wijde omgeving. Aanvankelijk was het hof een open hoeve met losstaande gebouwen met strodaken. Na de brandstichting in 1684 werd het huidige, imposante hoevecomplex gebouwd: een gesloten hof met onregelmatige, vijfzijdige plattegrond met een imposante schuur, wagenhuis, woonhuis, stal en vier poorten. De gebouwen zijn opgetrokken uit baksteen met pannen daken. Enkel het hogere, brede woonhuis heeft een stijl, leien dak. Centraal ligt de grote, gekasseide binnenkoer. Antiquiteiten als het meetgedeelte van de bascule, paardenspannen met dedderen vedderbomen, een bietenmolen herinneren aan de oude boerenstiel. In de houten lateibalk van de toegangspoort tussen de schuur en de stal staat het jaartal 1700 gegraveerd. Een tweede poort, de veldpoort, gaf toegang tot de akkers. Tot 1972 reden paard en kar hier door de grote stalpoorten in en uit. In 1980 werd het hof beschermd als monument en deel van het beschermde dorpsgezicht van Bollebeek. Sinds een 15-tal jaar verbouwt de familie Vanderhasselt enkel nog gewassen, iets wat ze nog vele jaren willen doen. En de boer, hij ploegde voort.