Misschien vreemd om stil te staan bij een ‘bergkot’ voor het werkgerei van grafdelvers en de onderhoudsploeg van het kerkhof. Het nieuwe kerkhofhuisje werd zoveel meer dan dat. Het gekozen ontwerp van TRANSarchitectuur bood een antwoord op onze spirituele behoeften: stilte, luis­teren, meditatie.

Door een spel met licht, ruimte, ritme bouwden ze een klein, sereen universum als buffer tegen de brutaliteit van de omliggende werkelijkheid. Het onder­houdshuisje werd in 2012 volledig ter plaatse uit beton opgetrokken. De afdrukken van de houten bekisting zijn zichtbaar en benadruk­ken de horizontaliteit van de structuur.

Een colonnade met ritmisch afwisselende zuilen strekt zich vanuit de opbergunit uit naar de straat. Ze biedt beschutting en is een wan­delgang van licht en schaduw. De ingewerkte zitbank is een rustplaats. Als bij een klassieke tempel is de naakte, betonnen zuilengalerij een transitzone die je binnenleidt in het hei­ligdom.

Het hele kerkhof wordt binnenkort ook ingegroend, in het kader van Duurzaam Dilbeek. De zone met blauwe kiezel die de bodem bedekt en die nu aandoet als een oprijlaan tot aan de zerken, wordt afgegraven en vervangen door grindgazon, gefundeerd gras. Tussen de graven komen vaste planten en hagen. Zo zal de plek een groenpark wor­den, onderhouden met 0% pesticiden en een waardige laatste plaats voor de doden.