Dat waren de ingrediënten van deze stralende modernistische villa, gebouwd in 1974. Het geometrisch spel tussen open-gesloten, schaduwlicht, zwart-wit vertaalt zich hier in een ontwerp van witgeschilderde muren en volumes, grote glaspartijen in donkere raamkaders en de donkere vlakken van de inkomdeur en garagepoort. Vanaf de straatkant valt meteen een uitgesproken horizontale lijnvoering op. De centrale, robuuste inkomdeur van afzeliahout met ingehouwen bolafdrukken is een ontwerp van de architect zelf en doorbreekt de onderste lange, witte muurstrook, die naar het uiteinde de tuin afschermt van de straatkant. Oorspronkelijk was het ook een afscherming van een binnenterras, maar dat werd met de tijd een uitbreiding van de leefruimte. De witte uitkraging in beton accentueert het woonvolume en doet dienst als zonnewering. Alle binnenruimten liggen, met kleine niveauverschillen, op dezelfde bouwlaag. De grote ramen van woonkamer en keuken laten riant daglicht binnen en bieden zicht op de tuin. In een iets hoger gelegen volume dat uitsteekt boven de garage liggen slaapkamers, wc en badkamer gegroepeerd. De materiaalkeuze is doordacht en bewust beperkt gehouden: witgeschilderde baksteen en beton, een houten wand in de eetkamer, parket in de leefruimtes, gezoete blauwe hardsteen voor de circulatieruimte. Door een uiterst fijn gevoel voor verhouding en compositie blijft dit een woning op mensenmaat waarin het prachtig wonen is.