Mede door friendly fire verloren hier meer dan 90 Belgische soldaten het leven. Jonge soldaten van het derde Regiment Jagers te Voet werden erop uitgestuurd om de vijandelijke linies te verkennen en de Duitsers te vertragen in hun opmars naar Antwerpen. Aangekomen in Imde werden ze langs de ene kant bestookt door Duits artillerievuur. Door een verkeerde inschatting beschoten soldaten van een eigen Belgisch regiment hen langs de andere kant met obussen, gevuld met loden bolletjes. De grote ravage gebeurde op de Kouter. Omdat er geen medische hulp opdaagde, gingen de inwoners van Imde na de slag zelf op zoek naar overlevenden. De meisjesschool werd in allerijl als veldhospitaal ingericht. Gesneuvelden werden begraven rond de kerk. Het was juffrouw J. Orianne die later de lijken liet opgraven en identificeren en velen van hen een laatste rustplaats bezorgde op het soldatenkerkhof van Eppegem. Zij nam ook het initiatief voor de oprichting van dit gedenkteken. De Brusselse architect Joseph Diongre, die later ook het Flageygebouw ontwierp, vatte het monument op als een solide toren van baksteen en blauwe hardsteen die uitsteekt boven de horizon. Het opschrift ter nagedachtenis richt zich tot ons: ‘Voorbijgangers groet. Het zijn helden gevallen om ons van den vijand te verlossen. Vergeten wij het nooit!’ De gemeente Meise en erfgoedkring Berla stippelden een wandel- en fietsroute met infoborden uit langs de historische gebouwen en monumenten van de Slag om Imde.

 www.erfgoedberla.be