Emiel Bergiers en zijn vriendin Michke Vandenbosch zouden nergens anders willen wonen. Emiel: ‘Begin jaren 90 vond ik geen betaalbare woning. Een chalet viel nog binnen mijn budget.’ In 1995 huurde hij een perceel grond op de voormalige camping en vond er in het groen de ideale locatie voor zijn chalet. Op 63 m² woonoppervlakte leven hij en zijn vriendin knus en compact. Ze beschikken over een living, keuken, slaapkamer, badkamer, bureautje en wasruimte. Emiel stak zelf de handen uit de mouwen. Hij legde een mooi terras aan, bouwde een carport en omzoomde zijn perceel met een haag. ‘Als ik van het werk terugkwam, leek het of ik hier op vakantie was. Ik woon hier nu 23 jaar en dat vakantiegevoel heb ik nog steeds. Op Rustenberg heeft ieder zijn eigen woning en privacy, maar je hebt veel contact met andere bewoners. Voor mij is dit een dorp in het dorp.’

SOCIALE VERDRINGING

Samen met Raymond en Yvie heeft Emiel in 2014 een bewonerscomité opgericht. ‘We hebben ons petanqueterrein, we houden een barbecue, spelen kaart en organiseren wandelingen. We richten ons niet enkel op Rustenberg, maar ook op de andere bewoners van de gemeente. Onze maandelijkse nieuwsbrief met de activiteitenkalender verspreiden we in heel Huldenberg. Door die toenadering hoort de aanvankelijke argwaan van het dorp tegenover het domein tot het verleden. Er zijn goede contacten met de gemeente, het OCMW en het lokaal dienstencentrum.’ Toch hing het verblijf van campingbewoners eind jaren 90 aan een zijden draadje. ‘Het nieuwe Vlaamse decreet Openluchtrecreatie wilde een eind maken aan de permanente bewoning op campings en in weekendverblijven’, schetst opbouwwerkster Ann Donné. De Vlaamse overheid dacht in eerste instantie aan herhuisvesting buiten de campings, maar waar moesten de bewoners naartoe? Veel kwetsbare gezinnen met een laag inkomen waren immers op een camping terecht gekomen bij gebrek aan sociale huisvesting. In Vlaams-Brabant kwam er onder impuls van het opbouwwerk en met de steun van het provinciebestuur een oplossing.

KLEINSCHALIG

‘Bij de screening van de campings en de weekendverblijven is niet enkel rekening gehouden met criteria van ruimtelijke ordening, maar dankzij het opbouwwerk ook met de sociale en maatschappelijke context’, verduidelijkt Donné. ‘Ongeveer een derde van de campings werden terug natuurgebied, een derde kreeg een bestemming als toeristische camping en een derde werd aangeduid als woonzone. Dit is het geval voor Rustenberg dat aansluit bij de dorpskern van Huldenberg. Door de nadrukkelijke keuze voor kleinschalig wonen van 50 tot maximum 80 m² gaat de provincie Vlaams-Brabant de sociale verdringing tegen en trekt ze de kaart van betaalbaar wonen.’ ‘De private eigenaar van het domein Rustenberg staat open voor de sociale doelstelling. Naast de chalets, die hij rechtstreeks verhuurt, stelt hij twintig huurwoningen ter beschikking van het sociaal verhuurkantoor voor gezinnen met een beperkt inkomen. Per woning die de eigenaar via het sociaal verhuurkantoor verhuurt, krijgt hij van de provincie een subsidie van 15.000 euro. Het provinciebestuur subsidieert ook gemeenschapsvoorzieningen, zoals een overdekt terrein voor petanque en de aanleg van een tuin. Het verhoogt de verbondenheid en de woonkwaliteit op Rustenberg.’