en theatertournee is voor zanger Tom Van Laere altijd een logisch verlengstuk geweest van een rondgang langs het club- en festivalcircuit, en dus krijgt ook de jubileumviering van zijn debuut zo’n intiem vervolg. Wat van wal stak met een uitverkocht Rewind-concert in de AB en daarna op algemeen verzoek verlengd werd met de Back to the ever Present-tour mondt finaal uit in de Alibies-tournee, die in de culturele centra van Alsemberg, Strombeek en Vilvoorde halthoudt. ‘Net door verschillende soorten tournees te doen, kan je beter doseren’, zei hij daar twintig jaar geleden al over. ‘Het grappige is dat ik tijdens de luidere sets in de clubs en op de festivals thuis meer tragere nummers schrijf, terwijl ik tijdens een theatertournee terugval op rocknummers.’

Rammelen met reden

Verwijzend naar de gelijknamige ballad uit zijn titelloos debuut komen op de huidige Alibies-tournee vooral de rustige tracks van zijn eerste album aan bod, zoals doorbraakhit Rags ’n’ Run en There’s a Road (Noorderlaan). Aangevuld met intimistische interpretaties van klassiekers als Einstein Brain en Oh Darkness komt zo de nadruk op de tekst te liggen. Maar ook toen hij drie jaar na zijn tweede plaats in de Rock Rally zijn eerste plaat uitbracht, waren zijn lyrics al cruciaal. ‘Een nummer begint bij mij altijd met de tekst. Ik zit niet zomaar wat te tokkelen op zoek naar een melodietje om er later wat woordjes bij te verzinnen. Ik rammel graag op mijn gitaar, maar ik moet er een reden voor hebben. Ik wil dat het publiek mij begrijpt.’ Die eerste plaat was een haast letterlijke samenvatting van zijn leven tot dan, te beginnen met openingstrack Get out of Town. ‘Dat gaat over een jongen die vrij laat met muziek begint en wegtrekt uit zijn veilige thuishaven.

‘Ik ben op mijn negentiende van Brasschaat naar Antwerpen verhuisd en aan mijn grote inhaalmanoeuvre begonnen. Als ik Get out of Town in een jeugdhuis vol enthousiaste zestienjarigen speel, zie ik die gasten denken: Ja, ook wij willen weg uit dit gat! Maar als ze dan alleen wonen, gaan ze elke zondag bij hun ouders eten en soms vragen ze na een tijdje zelfs om terug thuis te mogen komen wonen.’ (lacht) Gevoelsmatig leunde Van Laere’s eerste composities aan bij de landschappen en karakters die Jack Kerouac schetste in zijn klassieker On the Road, waaruit Van Laere dus niet alleen zijn bandnaam plukte. Hij bracht zijn rauwe roadsongs alsof de Antwerpse Noorderlaan zijn persoonlijke Route 66 was.

Talent als startpunt

Muzikaal is Admiral Freebee altijd schatplichtig geweest aan de erfenis van Bob Dylan, die hij als 14-jarige voor het eerst zag in Vorst Nationaal, en Neil Young, voor wie hij in 2009 in het Sportpaleis mocht openen, een carrièrehoogtepunt. In de vroege jaren zeventig leken artiesten er volgens hem nog echt voor te gaan. Dat was anders dan op het moment van zijn doorbraak, toen rock in crisis was. Zijn debuut was een klein kantelpunt, want met meer dan 50.000 verkochte exemplaren ook commercieel een schot in de roos. Reden te meer om niet te versagen.

‘De rockers uit de seventies beseften dat talent maar een startpunt was’, klonk het twintig jaar geleden. ‘Daarnaast moet je persoonlijkheid kweken, een geweten hebben en je verantwoordelijkheid nemen tegenover jezelf en je werk. In Mediterranean Sea zing ik over passie en devotie. Dat klinkt misschien cliché, maar ik moet het voelen. Anders had ik even goed in een broodjeszaak kunnen werken. Als tiener dacht ik tennisser te worden. Matchen speelde ik graag, maar ik zag op tegen de krachttrainingen. Bij muziek had ik dat niet. Zowel toonladders studeren als gitaar spelen, vond ik interessant. Het is een geruststelling dat dat op mijn 70e nog zal kunnen.’ Dit jaar wordt Van Laere 50 en ligt die verjaardag dichterbij dan de release van zijn gevierde debuut.

WOENSDAG 26 MAART – 20.30
Alibies
Admiral Freebee
Grimbergen, CC Strombeek, 02 263 03 43