In 2005 gaf David Foster Wallace een speech op de diploma-uitreiking van een prestigieuze hogeschool. Het vrolijke uitgangspunt was: hoe te leven zonder je op je vijftigste een kogel door je kop te jagen? Drie jaar later, op zijn zesenveertigste, hing hij zich met een tuinslang op in zijn garage.

Wat de makers van De Koe en Hof van Eede (die recent fuseerden tot De Hoe) en De Nwe Tijd trof in het leven en werk van Wallace is het spanningsveld tussen ironie en authenticiteit. Het handelsmerk van De Hoe is speelsheid en knipoogjes, De Nwe Tijd legt graag de nadruk op oprechtheid. Wallace bleek de ideale bron voor hun eerste samenwerking. Wannes Ghyselinck, Willem de Wolf en Freek Vielen lieten zich inspireren door zowel teksten van Wallace als zijn biografie. Het is niet evident om met drie tot een tekst te komen, maar het werkte. Iedereen sleutelde aan elkaars scènes zodat na verloop van tijd bijna niet meer te onderscheiden viel wie wat schreef. Het resultaat is een geheel van 25 scènes, het eerste luik van een trilogie.

Doen alsof

Op de scène worden de Wolf en Vielen geflankeerd door Suzanne Grotenhuis, Carine van Bruggen, Greg Timmermans en Ans Van den Eede. De Wolf speelt een radiopresentator die een nachtshow host waar luisteraars kunnen inbellen. De gesprekken en scènes waarover verteld wordt, komen naast hem tot leven. Het is een ideale vorm om het over verschillende thema’s te hebben: eenzaamheid, verslaving, depressie, oprechtheid en roes. Leef je nog wel als je hyperbewust wil leven? Kan je authentiek zijn of speel je dat je authentiek bent? Acteurs doen alsof, maar is dit ook niet typisch voor het echte leven?

Hoe kom ik de nacht door?

De acteurs stappen geregeld uit hun rol om zichzelf te zijn, of dat te spelen. Peter Van den Eede is niet te zien op de scène, maar staat in voor de scenografie en regie. ‘Een heerlijk spel van spitsvondige dialogen ontspint zich, hersenstrelend zijn de gevatte zinnen en beschrijvingen van elkaar’, aldus De Theaterkrant.

Authenticiteit is in tijden van sociale media een fascinerend gegeven. Enerzijds laten mensen zich enkel van hun beste kant zien, anderzijds gaan mensen ver in hun wil om oprecht over te komen en krijg je niet altijd flatterende slices of life te zien. Wellicht zit ook die dualiteit in het stuk vervat.

Wie schrik heeft dat het stuk zwaar zal zijn, stelt Vielen gerust in een interview met Knack: ‘Het stuk is donker, maar naar het einde toe gloort er licht en komt de zon op. Het gaat over alleen de nacht doorkomen, maar ook over de mogelijkheid om oprecht te zijn en verbindingen aan te gaan met jezelf en met anderen.’ Of in de woorden van een recensent in Theaterparadijs: ‘De voorstelling is een humoristische, speelse vertolking van mensen die terugkijken op hun leven. Met boeiende discussies en herkenbare uitspraken is dit luchtige stuk toch indrukwekkend.’

VR · 18 FEB · 20.30
David of hoe we ons bedacht hebben
De Hoe & De Nwe Tijd
Overijse, CC Den Blank, 02 687 59 59